Paravoca
| Paravoca | |
| Forster et Wilton, 1973 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Paravoca |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Paravoca otagoensis Forster et Wilton, 1973 | |
Paravoca – rodzaj pająków z rodziny Cycloctenidae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Zamieszkują Nową Zelandię.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pająki te osiągają od 5 do 6,5 mm długości ciała. Karapaks ma od 2,3 do 3,9 mm długości i od 1,7 do 2,8 mm szerokości, zaś opistosoma (odwłok) od 2,6 do 3,5 mm długości i od 1,5 do 2,4 mm szerokości[1].
Część głowowa karapaksu jest szeroka i wyniesiona. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch rzędach o mniej więcej prostym przebiegu. Oczy wszystkich par są podobnych rozmiarów z wyjątkiem wyraźnie mniejszych oczu przednio-bocznych. Cała grupa oczu jest zwarta i zajmuje połowę szerokości części głowowej karapaksu. Szczękoczułki mają nabrzmiałe powierzchnie przednio-dosiebne oraz bruzdę z dwoma ząbkami na krawędzi przedniej i trzema na tylnej. Szerokość wciętej u podstawy wargi dolnej jest równa jej długości[1].
Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: I, IV, II, III. Osiągają długość od 4,5 do 10,6 mm. Wszystkie pary mają pozbawione wcięć krętarze, pozbawione skopuli i grzebieni nadstopia oraz organy tarsalne położone odsiebnie względem trichobotrii. Pierwsza para odnóży ma na spodzie goleni trzy pary kolców, z których jedna ulokowana jest dystalnie. Golenie trzeciej i czwartej pary mają po dwa kolce grzbietowe, zaś na parze pierwszej i drugiej występują w ich miejsce szczecinki bazalne. Najbardziej odsiebne trichobotrium nadstopia jest długie i kątowo zagięte. Nogogłaszczki zachowały trichobotria na stopach. U samca nogogłaszczki mają krótki i silnie zmodyfikowany goleń, zesklerotyzowaną apofyzę medialną, tęgi embolus oraz umieszczony odsiebnie błoniasty konduktor[1].
Opistosoma (odwłok) zaopatrzona jest w duży, spłaszczony stożeczek równomiernie porośnięty włoskami. Kądziołki przędne pary przedniej są dłuższe niż te pary tylnej[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj ten wprowadzony został w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona[1][2] w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii[1]. Autorzy wyznaczyli jego gatunkiem typowym opisanego w tej samej publikacji P. otagoensis. Rodzaj umieszczany był początkowo w rodzinie sidliszowatych[1][2]. Do rodziny Cycloctenidae przeniesiony został na podstawie molekularnej analizy filogenetycznej w 2017 roku przez Warda C. Wheelera i współpracowników[3].
Do rodzaju tego należą 2 opisane gatunki[2]:
- Paravoca opaca Forster & Wilton, 1973
- Paravoca otagoensis Forster & Wilton, 1973
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g R.R. Forster, C.L. Wilton. The spiders of New Zealand. Part IV. Agelenidae, Stiphidiidae, Amphinectidae, Amaurobidae, Neolanidae, Ctenidae, Psechridae. „Otago Museum Bulletin”. 4, s. 1-309, 1973. Otago Museum, John McIndoe Ltd..
- ↑ a b c Gen. Paravoca Forster & Wilton, 1973. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ Ward C. Wheeler i inni, The spider tree of life: phylogeny of Araneae based on target-gene analyses from an extensive taxon sampling, „Cladistics”, 6, 33, 2017, s. 576-616, DOI: 10.1111/cla.12182.