Park Narodowy Wielkich Himalajów

Park Narodowy Wielkich Himalajów^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Indie
Typ	przyrodniczy
Spełniane kryterium	X
Numer ref.	1406
Region	Azja i Pacyfik
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2014; na 38. sesji
	Położenie na mapie Himachal Pradeshu Park Narodowy Wielkich Himalajów
	Położenie na mapie Indii Park Narodowy Wielkich Himalajów
	31°44′N 77°33′E/31,733333 77,550000
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Park Narodowy Wielkich Himalajów (ang. Great Himalayan National Park – GHNP) – park narodowy o powierzchni administracyjnej 1171 km kwadratowych, położony w regionie miasta Kullu w stanie Himachal Pradesh, w zachodnich Himalajach.

Habitat wielu gatunków flory i fauny, z czego 209 gatunków ptaków i 125 gatunków owadów.

W 2014 roku pierwotny obszar parku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Park został powołany do życia w 1984 roku, a w 1999 został ustanowiony parkiem narodowym^[1]. Obejmował wówczas powierzchnię ok. 755 km kwadratowych^[1]. W 1994 roku przy zachodniej granicy parku ustanowiono 5–kilometrowy pas ochronny o powierzchni ok. 265 km kwadratowych, na którego terenie znalazło się 160 wiosek^[1]. Wokół trzech wiosek: Shagwar, Shakti i Marore utworzono rezerwat^[1]. Przy południowej granicy parku ustanowiony obszar chroniony o powierzchni 65 km kwadratowych, który nie jest zamieszkany^[1]. W 2010 roku do parku przyłączono tereny sanktuariów Sainj i Tirthan^[1]. W 2014 roku park administrował terenem o powierzchni 1171 km kwadratowych obejmujących park, obszary chronione i sanktuaria, tworząc Great Himalayan National Park Conservation Area (GHNPCA)^[1]

W 2014 roku pierwotny obszar parku – ok. 755 km kwadratowe – został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Park o powierzchni 90,540 ha obejmuje obszary zróżnicowane pod względem wysokości, od terenów wysokogórskich powyżej 6000 m n.p.m. po tereny poniżej 2000 m n.p.m., rozciągając obszar chroniony od łąk alpejskich po lasy monsunowe^[2]. Na terenie parku znajdują się lodowce zasilające rzeki Jiwa Nal, Sainj, Tirthan i Parvati wpadające do Bjasu dopływu Indusu^[2].

Park znajduje się na styku dwóch największych na świecie krain zoogeograficznych: krainy orientalnej i krainy palearktycznej^[2]. Habitat wielu gatunków flory i fauny, w tym gatunków endemicznych^[2]. Na terenie parku występuje 805 gatunków roślin naczyniowych, 192 gatunki porostów, 12 wątrobowców i 25 mchów^[2]. Prawie 60% występujących tu okrytonasiennych to endemity Himalajów zachodnich^[2]. W parku zanotowano występowanie 31 gatunków ssaków, 209 gatunków ptaków, 9 płazów, 12 gadów i 125 gatunków owadów^[2].