Paweł Kindelski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Kindelski
Ilustracja
Paweł Kindelski (1912)
podpułkownik audytor podpułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1877
Rymanów

Data śmierci

4 marca 1926

Siły zbrojne

C. K. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

80 Pułk Piechoty Austro-Węgier,
41 Pułk Piechoty Austro-Węgier,
8 Dywizja Kawalerii Austro-Węgier,
DOG „Warszawa”,
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr I,
Dep. IX MSWoj.,
Najwyższy Sąd Wojskowy

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons

Paweł Kindelski[a] (ur. 23 stycznia 1877 w Rymanowie, zm. 4 marca 1926) – doktor praw, podpułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Paweł Kindelski urodził się 23 stycznia 1877 w Rymanowie jako syn Pawła (rolnika tamże)[1][2]. W 1897 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie był m.in. Józef Bielawski, Bronisław Gaweł, Władysław Studziński)[2][3][4]. Po maturze miał podjąć studia teologiczne[2]. Uzyskał stopień naukowy doktora praw.

Został oficerem C. K. Armii. Został mianowany kadetem rezerwowym w grupie aspirantów zawodowych audytoriatu z dniem 30 października 1903[5] oraz kadetem piechoty w rezerwie z dniem 16 listopada 1903[6]. Od tego czasu był przydzielony do 80 pułku piechoty we Lwowie[7][8], od około 1904 jako zastępca oficera[9]. W połowie 1906, jako rezerwowy kadet, zastępca oficera i aspirant audytoriatu został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty[10][11] z dniem 1 sierpnia 1906[12] i pozostawał nadal przydzielony do 80 pułku[13][14]. Został awansowany na stopień nadporucznika audytora z dniem 1 maja 1908[15] oraz jednocześnie przeniesiony z 80 pułku piechoty do 41 pułku piechoty w Czerniowcach[16], gdzie w kolejnych latach sprawował stanowisko audytora[17][18][19][20][3][21][22]. W międzyczasie został awansowany na stopień kapitana audytora z dniem 1 listopada 1912[23][24].

Podczas I wojny światowej w latach około 1915–1918 był obrońcą wojskowym oraz pełnił funkcję referenta sądowego u boku komendanta 8 Dywizji Kawalerii[25][26][27].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Podczas obrony Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej na przełomie 1918/1919 w randze kapitana audytora zasiadał w pierwszym składzie Sądu Polowego we Lwowie[28]. Z tej jednostki w stopniu majora Korpusu Sądowego w lutym 1919 został przydzielony do Sądu Wojennego w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”[29]. Dekretem z 22 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika w korpusie sądowym z dniem 1 kwietnia 1920[30]. Zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[31][32]. W 1923 był sędzią orzekającym Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I w Warszawie[33]. W 1924 był przydzielony do Naczelnego Prokuratora Wojskowego przy Najwyższym Sądzie Wojskowym[34]. W lutym 1926 został przydzielony z Ministerstwa Spraw Wojskowych do Prokuratury przy Najwyższym Sądzie Wojskowym na stanowisko podprokuratora[35]. Zmarł 4 marca 1926[36][37].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Paul Kindelski”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1891/1892 (zespół 7, sygn. 13). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 139.
  2. ↑ a b c XVI. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1897. Sanok: Fundusz Naukowy, 1897, s. 27.
  3. ↑ a b Kronika. Zjazd koleżeński maturzystów z 1897 roku. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 26, s. 3, 30 czerwca 1912. 
  4. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-04-01].
  5. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1904. Wiedeń: 1903, s. 1097.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1904. Wiedeń: 1903, s. 401.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1904. Wiedeń: 1903, s. 561.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1905. Wiedeń: 1904, s. 569.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1906. Wiedeń: 1905, s. 577.
  10. ↑ Wiadomości bieżące. Z armii. „Słowo Polskie”. Nr 302, s. 5, 9 lipca 1906. 
  11. ↑ Wiadomości bieżące. Z armii. „Słowo Polskie”. Nr 303, s. 3, 10 lipca 1906. 
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1907. Wiedeń: 1906, s. 370.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1907. Wiedeń: 1906, s. 585.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 593.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 1195.
  16. ↑ Awans majowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”. Nr 106, s. 3, 8 maja 1908. 
  17. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 533.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 539.
  19. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 545.
  20. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 549.
  21. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 583.
  22. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 461.
  23. ↑ Awans listopadowy w c. i k. Armii. „Gazeta Lwowska”. Nr 260, s. 2, 12 listopada 1912. 
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1323.
  25. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 1009.
  26. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1350.
  27. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1741.
  28. ↑ Leszek Kania. Ochrona porządku prawnego i bezpieczeństwa publicznego podczas obrony Lwowa (listopad 1918 – marzec 1919). „Prace Instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowie”. Nr 2, s. 301, 2006. 
  29. ↑ Rozkaz 757. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 23, s. 568, 1 marca 1919. 
  30. ↑ Sprawy wojskowe. „Słowo Polskie”. Nr 326, s. 3, 16 lipca 1920. 
  31. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1090.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 985.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1082.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 976.
  35. ↑ Rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 3–4, 6 lutego 1926. 
  36. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Kif-Kiw » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2021-10-07] (pol.).
  37. ↑ Uroczystość obchodu 10-lecia Sądownictwa Wojskowego. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 8-10, s. 7, 1928. 
  38. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 254.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Kindelski&oldid=71890114”