Nurzaniec błotny
Pelodytes punctatus | |
(Daudin, 1802) | |
Nurzaniec błotny | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
Pelodytes |
Gatunek |
nurzaniec błotny |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
Nurzaniec błotny (Pelodytes punctatus) – gatunek płaza z rodziny nurzańcowatych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Zachodnia Europa, Hiszpania, Francja, Belgia, północno-zachodnie Włochy. Żyje na lądzie, na wilgotnych łąkach, wrzosowiskach, oraz wśród zarośli w dolinach rzek. Występuje na terenach nizinnych. Nie potrafi zagrzebywać się w ziemi.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Osiąga długość około 5 cm. Ciało jest krępe głowa płaska, skóra pokryta brodawkami. Źrenice oczu szparkowate, pionowo ustawione. Rezonatory bardzo słabo rozwinięte, niewidoczne na zewnątrz. Brak modzeli podeszwowych. U samców w okresie godowym występują jedynie niewielkie, ciemno ubarwione, modzele godowe na 2 pierwszych palcach przednich kończyn, na przedramieniu i ramieniu oraz na brzuchu w okolicy mostka. Ubarwienie grzbietu bardzo zmienne, zazwyczaj szare, brązowe lub oliwkowe z zielonkawymi, nieregularnymi plamami. brzuch biały.
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Głównie owady i dżdżownice.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Na czas godów wchodzi do wody. Odbywają się one wiosną, w silnie zarośniętych, niewielkich, stojących zbiornikach. Na południowym obszarze występowania ma miejsce druga pora godowa przypadająca jesienią. Głos samców jest bardzo słaby. Skrzek w ilości od 1 000 do 1 600 jaj składany jest w postaci krótkiego, grubego, pojedynczego rulonu mocowanego do roślin wodnych[2]. Kijanki osiągają zwykle 3, maksymalnie 6 cm długości.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pelodytes punctatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Václav Laňka, Zbyšek Vít: Płazy i gady. Wyd. 2. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1993, s. 64. ISBN 83-7066-359-1. (pol.).