Ułar ałtajski
| Tetraogallus altaicus[1] | |||
| (Gebler, 1836) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ułar ałtajski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Ułar ałtajski[4] (Tetraogallus altaicus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje środkową Azję. Osiadły.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Od podobnego ułara tybetańskiego różni się brakiem czarnego kreskowania na białym spodzie ciała oraz czarno nakrapianą piersią.
Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione podobnie, samica jest pozbawiona ostróg. Młode można odróżnić po zaostrzonych i wytartych zewnętrznych lotkach pierwszorzędowych.
Rozmiary: długość ciała ok. 57 cm
Masa ciała: samiec ok. 3000 g, samica ok. 2500 g
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Step, górskie łąki i tundra górska od 400 m n.p.m. do linii wiecznego śniegu.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Południowa Syberia, Mongolia, północne Chiny i wschodni Kazachstan.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Głównie pokarm roślinny: bulwy, cebule, nasiona, pędy i jagody (np. berberysu). Latem uzupełnia dietę owadami.
Tryb życia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek osiadły, ale w śnieżne zimy może przemieszczać się w obszary z cieńszą pokrywą śniegu.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Gniazdo zakładane na ziemi, wyściełane piórami.
Okres lęgowy: Jaja zwykle składane w marcu, dokładny termin zależy od pogody, środowiska i wieku ptaka.
Jaja: od 4 do 15
Wysiadywanie: 28 dni, wyłącznie przez samicę.
Młode osiągają dojrzałość po roku.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ułara ałtajskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tetraogallus altaicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Altai Snowcock (Tetraogallus altaicus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ a b Tetraogallus altaicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 483. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia ułara ałtajskiego. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).