Ułar tybetański
| Tetraogallus tibetanus[1] | |||
| Gould, 1854 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ułar tybetański | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Ułar tybetański[3] (Tetraogallus tibetanus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Azję. Osiadły.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia sześć podgatunków T. tibetanus[4]:
- T. tibetanus tschimenensis – góry Kunlun i Ałtyn-Tag.
- T. tibetanus tibetanus – wschodni Afganistan do zachodniej Wyżyny Tybetańskiej oraz północne Indie.
- T. tibetanus aquilonifer – północny Nepal do północnego Bhutanu, północno-wschodnie Indie i południowo-zachodnie Chiny.
- T. tibetanus yunnanensis – północny Junnan (południowo-środkowe Chiny).
- T. tibetanus henrici – wschodni Tybetański Region Autonomiczny, zachodni Syczuan (środkowe Chiny).
- T. tibetanus przewalskii – Qinghai, północny Syczuan, zachodnie Gansu (północno-środkowe Chiny).
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Od innych ułarów odróżnia się szerokim obszarem bieli na spodzie ciała i grubo, czarno kreskowanymi bokami. Charakterystyczne jest również ubarwienie głowy.
Wygląd zewnętrzny: obie płci ubarwione podobnie, ale samica jest nieco mniejsza od samca, pozbawiona ostróg, z mniej kontrastowym wzorem na głowie i szyi. Młode jaśniejsze i generalnie mniej kontrastowe, posiadają wyraźniejszą niż u dorosłych białą brew. Podgatunki różnią się upierzeniem głowy, karku i grzbietu.
Rozmiary: długość ciała ok. 50 cm
Masa ciała: samiec: 1500–1750 g, samica: 1170–1600 g
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Górskie pastwiska i porośnięte rzadką trawą skaliste zbocza, 3700–5800 m n.p.m.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Góry środkowej Azji.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Pokarm roślinny, w tym rośliny z rodzajów gwiazdnica, skalnica, ostrołódka, pięciornik i pierwiosnek.
Tryb życia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Na zimę schodzi w niższe partie gór, jesienią może łączyć się w stada.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Sezon rozrodczy: Od końca maja do początku lipca.
Jaja: składa 4–5 jaj.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ułara tybetańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Gatunek szeroko rozpowszechniony: zasięg występowania około 500 tys. km². Liczebność populacji jest szacowana na kilkaset tysięcy osobników i wydaje się być stabilna.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tetraogallus tibetanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Tetraogallus tibetanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-01].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 482. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).