Phylacteophaga eucalypti

Phylacteophaga eucalypti
Froggatt, 1899
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	owady uskrzydlone
Infragromada	nowoskrzydłe
Nadrząd	skrytoskrzydłe
Rząd	błonkoskrzydłe
Podrząd	rośliniarki
Nadrodzina	pilarzowe
Rodzina	Pergidae
Podrodzina	Acordulecerinae
Rodzaj	Phylacteophaga
Gatunek	Phylacteophaga eucalypti
Synonimy
Phylacteophaga eucalypti eucalypti Riek, 1955 Phylacteophaga eucalypti tasmanica Riek, 1955

Phylacteophaga eucalypti – gatunek błonkówki z rodziny Pergidae.

Taksonomia

Phylacteophaga eucalypti została opisana w 1999 roku przez Waltera Froggatta na podstawie okazów wyhodowanych z eukaliptusa gałkowego. Jako miejsce typowe podano Melbourne. Lektotyp (samica) został wyznaczony przez Z. B. Mayo, Andrew Austina i Marka Adamsa w 1997 roku. W 1955 Edgar Riek wyróżnił dwa podgatunki: P. eucalypti eucalypti Riek, 1955 i P. eucalypti tasmanica Riek, 1955 (miejsce typowe St Helens na Tasmanii, holotypem była samica). Podgatunki te zostały ponownie zsynonimizowane przez Mayo, Austina i Adamsa w 1997 roku.

Zasięg występowania

Gatunek ten występuje w kontynentalnej Australii (stany Australia Południowa, Nowa Południowa Walia, Terytorium Stołeczne i Wiktoria) oraz na Tasmanii.

Biologia i ekologia

Odżywianie

Larwy minują liście. Roślinami żywicielskimi są przedstawiciele rodziny mirtowatych z rodzajów Corymbia (C. citriodora, C. ficifolia i C. maculata), eukaliptus (E. amygdalina, eukaliptus gronisty, eukaliptus kamaldulski, E.cladocalyx, eukaliptus gałkowy, eukaliptus wielki, E. mannifera, E. nitens, E. racemosa, E. robusta, eukaliptus wierzbowaty, E. sideroxylon i eukaliptus rózgowaty), oraz Lophostemon (L. confertus).

Rozród

Samice składają jedno, rzadziej dwa jaja zazwyczaj w pobliżu nerwu głównego liścia. Przepoczwarczenie następuje w minie; dorosła gąsienica buduje przezroczysty kokon, zaś przejście od stadium larwy do stadium poczwarki trwa ok. 3 dni. W przypadku podrażnienia poczwarka wydaje wyraźny odgłos, uderzając w ścianki kokonu końcem odwłoka.