Phytophthora capsici
 Zarodnie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Phytophthora capsici |
| Nazwa systematyczna | |
| Phytophthora capsici Leonian Phytopathology 12(9): 403 (1922) | |
Phytophthora capsici Leonian – gatunek organizmów należący do grzybopodobnych lęgniowców[1]. U licznych gatunków roślin wywołuje chorobę zwaną fytoftorozą[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phytophthora, Peronosporaceae, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Po raz pierwszy takson ten wykrył i opisał w 1922 r. Leon Hatchig Leonian w Nowym Meksyku[1]. Synonim: Phytophthora parasitica var. capsici (Leonian) Sarej. 1936[3]
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Strzępki dość grube, o szerokości 5–7 µm. Sporangiofory rozgałęziające się nieregularnie, u podstawy zwężające się, czasem nieznacznie rozszerzające. Chlamydospor brak lub rzadkie. Zarodnie często nieregularne, prawie kuliste, szeroko jajowate lub wydłużone, 30–60-100 × 25–35 µm, często zniekształcone i z więcej niż jedną brodawką wierzchołkową, osadzone na trzoneczkach (pedicels) o długości 10 µm lub dłuższej. Lęgnia często występuje w pojedynczych hodowlach niektórych izolatów. Ma średnicę 30–39 µm, jej ściana początkowo szklista, później żółtawobrązowa. Plemnia o wymiarach 15 × 17 µm. Oospory prawie wypełniające lęgnię, cienkościenne[4].
Kultury na podłożach hodowlanych drobno promieniste, puszyste. Minimalna temperatura wzrostu 10 °C, maksymalna 35 °C, optymalna 28 °C[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Phytophthora capsici w Ameryce Północnej (Kanada, USA, Meksyk), Ameryce Środkowej i Południowej, Indiach Zachodnich, Europie, Azji (Chiny Indie, Iran, Izrael, Japonia, Korea, Liban, Malezja, Arabia Saudyjska, Turcja)[4] oraz na Wybrzeżu Kości Słoniowej w Afryce i w Australii[5]. W Polsce patogen ten znany jest od 1970 roku[6].
Phytophthora capsici rozprzestrzenia się przez rozprysk wody, przez glebę, a także poprzez bezpośredni kontakt owoców podczas ich transportu. Żywicielami jest dość szeroka grupa gatunków roślin z rodziny dyniowatych, psiankowatych (papryka, bakłażan, pomidor)[4] i bobowatych. W 1967 r. M.M. Satour i E.E. Butler wykryli 45 gatunków roślin uprawnych i chwastów podatnych na tego patogena[7]. Wywołuje m.in. zgniliznę podstawy pędów papryki, zgniliznę pierścieniową pomidora[8] i fytoftorozę dyniowatych[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-27].
- ↑ Phytophthora Diseases [online] [dostęp 2017-05-14].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-04-27].
- ↑ a b c d e Phytophthora capsici [online], Mycobank [dostęp 2022-04-27].
- ↑ Rozprzestrzenienie Phytophthora capsici Leonian na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-27].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ M.M. Satour, E.E. Butler, A root and crown rot of tomato caused by Phytophthora capsici and P. parasitica, „Phytopathology” (57), 1967, s. 510–515.
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.