Pięknosuseł górski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pięknosuseł górski
Callospermophilus madrensis[1]
(Merriam, 1901)
Ilustracja
Callospermophilus madrensis

Tutuaca, (prow. Chihuahua), Meksyk

Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

afrowiórki

Plemię

świstaki

Rodzaj

pięknosuseł

Gatunek

pięknosuseł górski

Synonimy
  • Spermophilus (Callospermophilus) madrensis Hall i Kelson, 1959
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Pięknosuseł górski[3] (Callospermophilus madrensis) – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych. Zamieszkuje tereny w meksykańskim stanie Chihuahua[4][5][6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie badań filogenetycznych (2009) z rodzaju Spermophilus[4] wydzielono nowy rodzaj Callospermophilus, który objął także C. madrensis (uprzednio Spermophilus (Callospermophilus) madrensis)[6]. Epitet gatunkowy jest eponimem przyjętym od lokalizacji gatunku w paśmie górski Sierra Madre Zachodnia[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pięknosuseł górski jest blisko spokrewniony z Callospermophilus lateralis zamieszkującym tereny w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Zachowuje też znaczne podobieństwo morfologiczne. Ubarwienie również podobne, ale czarne pasy na grzbiecie są wyraźnie krótsze i słabo zaznaczone. Białe pasy docierają do nasady ogona. Inną cechą różniącą obydwa gatunki jest szerokość czaszki. Pięknosuseł górski ma czaszkę węższą niż pięknosuseł złocisty[5].

Wymiary anatomiczne
(Best, Thomas 1991)[5]
Część ciała przedział wymiar średni
długość tułowia z głową 215–253 mm 233 mm
długość kręgów ogona 40–82 mm 61 mm
długość łap tylnych 31–42 mm 38,1 mm
długość uszu 18–28 mm 21,5 mm
masa ciała 109–198 g 156 g

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkują tereny w meksykańskim stanie Chihuahua. Typowa lokalizacja: Sierra Madre, koło Guadalupe y Calvo. Zajmują tereny na wysokości 3000–3750 m n.p.m.[4][5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Callospermophilus madrensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Callospermophilus madrensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. a b c Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Spermophilus (Callospermophilus) madrensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 3 czerwca 2012]
  5. a b c d e Troy L. Best, Howard H. Thomas. Spermophilus madrensis. „Mammalian Species”. 378, s. 1-2, 1991. (ang.). 
  6. a b Kristofer M. Helgen, F. Russell Cole, Lauren Helgen, Don E. Wilson. Generic revision in the Holarctic ground squirrel genus Spermophilus. „Journal of Mammalogy”. 2 (90), s. 270–305, 2009. (ang.).