Piaggio P.180 Avanti

Piaggio P180 Avanti
	Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Piaggio Aero
Typ	samolot dyspozycyjny
Załoga	1-2
	Historia
Data oblotu	26 września 1986
	Dane techniczne
Napęd	2 x silniki turbośmigłowe Pratt & Whitney Canada PT6A-66
Moc	2 x 850 KM
	Wymiary
Rozpiętość	14,03 m
Długość	14,41 m
Wysokość	3,98 m
Powierzchnia nośna	16 m²
	Masa
Własna	3400 kg
Startowa	5239 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	732 km/h
Prędkość przelotowa	593 km/h
Prędkość wznoszenia	14,98 m/s
Pułap	12 500 m
Zasięg	2595 km
	Dane operacyjne
	Liczba miejsc
	7-8
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piaggio P.180 Avanti – samolot dyspozycyjny produkowany przez firmę Piaggio Aero.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samolot został oblatany 23 grudnia 1986 r.^[1] Ma niekonwencjonalny układ płatowca o trzech powierzchniach nośnych. Bryłę samolotu ukształtowano tak, aby część siły nośnej pochodziła od kadłuba. Doskonałe właściwości aerodynamiczne pozwalają osiągać większą prędkość niż inne samoloty turbośmigłowe.^{[potrzebny przypis]}

Piaggio P.180 w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Dwa statki powietrzne tego typu używane są przez Lotnicze Pogotowie Ratunkowe. Egzemplarz o znakach rejestracyjnych SP-MXH używany jest od maja 2004 roku. Kolejny egzemplarz (o znakach rejestracyjnych SP-MXI) w wersji z ulepszoną awioniką^[2] oraz nowymi silnikami Pratt & Whitney Canada PT6-66B^[3], przyleciał do Polski i rozpoczął służbę 20 kwietnia 2007. Od 10 lipca 2009 obydwie maszyny stacjonują w wojskowej części Lotniska Chopina w Warszawie.

Wersja bezzałogowa[edytuj | edytuj kod]

18 listopada 2013 roku po raz pierwszy w powietrze wzbiła się bezzałogowa wersja P.180, znana pod oznaczeniem P.1 Hammerhead. Podczas dziewiczego lotu, trwającego 15 minut, maszyna osiągnęła wysokość 600 metrów. Projekt realizowany jest z funduszy własnych producenta. W zamierzeniu konstruktorów ma być to pierwsza europejska maszyna bezzałogowa typu MALE (Medium Altitude Long Endurance). Samolot ma za zadanie prowadzić działania obserwacyjne, jednak w przyszłości producent nie wyklucza opracowania wersji uzbrojonej^[4].

Wersja wielozadaniowego samolotu morskiego[edytuj | edytuj kod]

Zaprezentowany po raz pierwszy w Genui 9 listopada 2015 roku wielozadaniowy samolot morski (Multirole Patrol Aircraft - MPA) znacząco różni się konstrukcyjnie od swojego pasażerskiego pierwowzoru. Zwiększono rozpiętość usterzenia: tylnego o 33%, a przedniego o 20%. Wzrosła rozpiętość skrzydeł, która w wersji MPA wynosi 21,378 m, maksymalna masa startowa - 7484 kg, w tym paliwa 2404 kg. Maszyna może utrzymywać się w powietrzu przez 9 godzin na wysokości 1524 m. Dwa silniki Pratt & Whitney Canada PT6A-66B o mocy 950 KM każdy pozwalają na rozwinięcie maksymalnej prędkości 648 km/h i pułapu 12 500 m. Kabina załogi typu glass cockpit firmy Rockwell Collins Pro Line Fusion. Sercem układów przeznaczonych do działań rozpoznawczych i patrolowych jest system Albatros firmy Saab. Obejmuje on radiolokator Telephonics RDR 1700-G2 z odwróconą syntetyczną aperturą zdolny do śledzenia 1000 celów jednocześnie, może również być wykorzystywany jako wskaźnik ruchomych celów lądowych. Maszyna wyposażona jest również w głowicę optoelektroniczną FLIR Systems StarSafire 380HD, układ identyfikacji swój-obcy, automatyczny układ identyfikacji jednostek morskich (AIS). Do komunikacji służy system łączności satelitarnej i VHF. W części pasażerskiej samolotu zainstalowano dwa stanowiska, jedno dla dowódcy misji i drugie dla operatora systemów obserwacji i łączności^[5].