Pistolet maszynowy Armaguerra OG-43
 Armaguerra OG-44, wersja OG-43 z zamontowaną na stałe kolbą drewnianą | |
| Państwo | |
|---|---|
| Projektant |
Giuseppe Oliani |
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
nieznana ilość sztuk |
| Produkcja |
nigdy nie wszedł do produkcji seryjnej |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
dwurzędowy magazynek pudełkowy na 20, 30, 40 naboi |
| Wymiary | |
| Długość |
470 mm/720 mm (OG-43) |
| Długość lufy |
315 mm (OG-43) |
| Masa | |
| broni |
3,18 kg (OG-44) |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
500 strz./min |
Armaguerra OG-43 – pistolet maszynowy projektu Giuseppe Olianiego w latach 1943–1944, którego prototypy zostały wyprodukowane w niewielkich ilościach pod koniec II wojny światowej we Włoskiej Republice Socjalnej. Jego wersją rozwojową był pistolet Armaguerra OG-44. Pistolet nie wszedł do produkcji seryjnej, a po wojnie projekty Olianiego nie były rozwijane.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1943 roku Giuseppe Oliani stworzył projekt owego pistoletu maszynowego OG-43 dla Włoskiej Republiki Socjalnej, który wówczas uznano za bardzo kompaktowy ze względu na zastosowane rozwiązania konstrukcyjne. Koncepcja ta była częścią planu rozwoju produkcji broni strzeleckiej dla państwa. W tym samym czasie powstały pistolety maszynowe FNAB-43 i TZ-45[1]. OG-43 był pistoletem o innowacyjnym zastosowaniu uchwytu pistoletowego, który był jednocześnie magazynkiem, a większość komponentów do produkcji była z tłoczonej stali[2]. OG-44 uznano za konstrukcję bardziej konserwatywną, ponieważ posiadała stałą kolbę drewnianą oraz rozdzielony chwyt i magazynek[1]. W obu przypadkach wyprodukowaniem prototypów zajęła się fabryka Società Anonima Revelli Manifattura Armaguerra z Cremony. Do końca wojny OG-43 i OG-44 nie weszły do seryjnej produkcji[a]. Po wojnie koncepcje Olianiego nie były rozwijane ze względu na zdominowanie rynku produkcji broni przez Berettę[1][2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pistolet maszynowy OG-43 był konstrukcją, do której produkcji użyto komponentów z tłoczonej stali, w której Oliani zastosował chwyt pistoletowy z dwurzędowego magazynku pudełkowego zapożyczonym z Beretty M1938 o różnej pojemności. Broń nie posiadała oddzielnego, drewnianego chwytu. Zamek miał kształt litery L i był umieszczony nie zboku, lecz u góry lufy. Pozwoliło to na zastosowanie lżejszej i krótszej komory zamkowej. W broni zastosowano przełącznik rodzaju ognia, który pozwalał na strzelanie przy otwartym zamku, ogniem pojedynczym i serią. OG-43 posiadał drewniany, składany chwyt przedni pod lufą, który można było złożyć. Pistolet posiadał również składaną pod spód metalową kolbę[2].
OG-44 pod względem konstrukcji i układu zamka, komory zamkowej czy typu magazynka był taki sam jak OG-43. Wersja rozwojowa posiadała jednak zamontowaną na stałe drewnianą kolbę. Ponadto zastosowano tradycyjny chwyt tylny połączony z kolbą, a magazynek był umieszczony oddzielnie, przed spustem. Kolbę można było odchylić do tyłu w celu demontażu zamka[1][2].
| OG-43 | OG-44 | |
|---|---|---|
| kaliber | 9 mm | 9 mm |
| długość | 470 mm (z kolbą złożoną)
720 mm (z kolbą rozłożoną) |
787 mm |
| waga | b.d. | 3,18 kg |
| długość lufy | 315 mm | 292 mm |
| pojemność magazynka | 20, 30 lub 40 naboi | 20, 30 lub 40 naboi |
| szybkostrzelność | 500 strz./min | 500 strz./min |
Źródło: M. Popenker, Armaguerra OG-43 OG-44, „Modern Firearms” (dostęp: 14.05.2020).
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Źródła nie podają ilości wyprodukowanych prototypów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Armaguerra OG-43 & OG-44 Submachine Guns, „Historical Firearms” [dostęp 2020-05-14].
- ↑ a b c d Popenker ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Maxim Popenker, Armaguerra OG-43 OG-44, „Moder Firearms” [dostęp 2020-05-14].