Szopka (polana)
Widok na Tatry | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
700–794 m n.p.m. |
Zagospodarowanie |
łąka |
Położenie na mapie gminy Czorsztyn | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego | |
49°25′06″N 20°24′28″E/49,418333 20,407778 |
Szopka – jedna z polan pienińskich. Znajduje się na południowych stokach opadających z Przełęczy Szopka w Pieninach Właściwych do Wąwozu Szopczańskiego[1]. Właśnie od nazwy polany pochodzi nazwa tego wąwozu. Z polany ładny widok na Tatry[2].
Polana należy do tzw. suchych polan pienińskich. Jest bogata w gatunki, gdyż na 1 m² występuje tu aż 30-40 gatunków roślin kwiatowych, wśród nich takie, jak: koniczyna pogięta, kozibród wschodni, kukułka bzowa, mieczyk dachówkowaty. Dawniej polana była użytkowana rolniczo – koszona. Notowana jest w dokumentach z 1621 r. Po włączeniu jej do Pienińskiego Parku Narodowego zaprzestano jej rolniczego użytkowania. By jednak zapobiec jej zaniknięciu wskutek naturalnej sukcesji (tu: zarośnięcia lasem), polana jest co roku koszona (pod koniec lipca). Pozostawia się jednak pewien niewykoszony obszar (co roku w innym miejscu), by umożliwić przetrwanie licznym i rzadkim gatunkom pienińskich owadów[3].
Obok polany, w kierunku szczytów Trzech Koron znajduje się w lesie bardzo atrakcyjna skała wapienna zwana Kopą Siana[2]. Polana jest ogrodzona drewnianym płotem, by zapobiec jej rozdeptywania przez licznie wędrujących tędy turystów – przełęcz Szopka jest w sezonie turystycznym jednym z najbardziej zatłoczonych miejsc w Pieninach[3].
Szopka znajduje się w granicach wsi Sromowce Wyżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn[4].
Szlaki turystyki pieszej
[edytuj | edytuj kod]- ze Sromowiec Niżnych przez Wąwóz Szopczański na przełęcz Szopka (1:15 h). Polana znajduje się po obu stronach ścieżki.
- główny szlak pieniński z przełęczy Osice przez Macelak, przełęcz Trzy Kopce, przełęcz Szopka i dalej grzbietem Masywu Trzech Koron i Pieninek do Szczawnicy[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008 .
- ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8 .
- ↑ a b Kazimierz Zarzyckj , Roman Marcinek , Sławomir Wróbel , Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, ISBN 83-7073-288-7 .
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-21] .