Polisacharyd K

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polisacharyd K jest pozyskiwany z owocników pospolitego w Polsce grzyba wrośniaka różnobarwnego

Polisacharyd K, polisacharyd Krestin, PSK[1] – polisacharyd związany z resztą białkową, stosowany w niektórych krajach jako adiuwant przeciwnowotworowy. PSK jest izolowany z owocników wrośniaka różnobarwnego.

Budowa chemiczna[edytuj | edytuj kod]

Polisacharyd K jest zbudowany w przeważającej części z β-glukanu, którego główny łańcuch zawiera wiązania β-1,4, a łańcuchy boczne wiązania β-1,3 i β-1,6. Średnia masa cząsteczkowa PSK wynosi w przybliżeniu 94 000 u, a białkowy komponent jest połączony z bocznym łańcuchem β-1,6 za pomocą wiązań O-glikozydowych lub N-glikozydowych[2]. Część białkowa stanowi w przybliżeniu 25% masy polimeru[3].

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Wstępne badania wykazały przeciwnowotworową aktywność PSK in vitro[4], in vivo[5] oraz w badaniach klinicznych na ludziach[6]. Ustalono także, że PSK może hamować mechanizmy odpowiadające za występowanie różnych nowotworów[2]. PSK może mieć zastosowanie jako adiuwant immunologiczny w skojarzeniu z chemioterapią (immunochemioterapią) w leczeniu nowotworów żołądka, przełyku, jelita grubego, piersi i płuc[7]. Badania kliniczne na ludziach także sugerują, że PSK stosowany jako adiuwant może hamować nawrót choroby[6][8], a podstawowe badania zademonstrowały in vitro, że hamuje rozwój niektórych ludzkich komórek nowotworowych[9][10][11].

Naukowcy z MD Anderson Cancer Center w Stanach Zjednoczonych uznali, że polisacharyd K jest „obiecującym kandydatem dla chemoprewencji ze względu na jego wielotorowe działanie na proces chorobowy, ograniczone efekty uboczne i bezpieczeństwo codziennego stosowania dawek doustnych przez dłuższy czas”[12]. Według Therapeutic Goods Administration w Australii, Światowa Organizacja Zdrowia odnotowała tylko osiem przypadków wystąpienia skutków ubocznych stosowania polisacharydu K[13].

W 2012 roku, mimo ponad 40-letniego okresu badań nad immunomodulującym działaniem polisacharydu K oraz jego rolą w charakterze modyfikatora odpowiedzi immunologicznej (BRM, od ang. biological response modifier), mechanizmy jego działania wciąż nie były w pełni wyjaśnione[14].

Pozyskiwanie i stosowanie[edytuj | edytuj kod]

PSK jest izolowany ze szczepu CM-101 wrośniaka różnobarwnego. Analogiczny polisacharydopeptyd (PSP) jest pozyskiwany ze szczepu COV-1 tego samego grzyba[1][7]. PSP charakteryzuje się silniejszym działaniem immunomodulującym od PSK[1], jednak zawierające polisacharyd K ekstrakty z wrośniaka są jednym z najczęściej stosowanych dodatków do terapii przeciwrakowych w Azji, zwłaszcza w Japonii[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Jakub Piotrowski, Tomasz Jędrzejewski, Wiesław Kozak. Immunomodulujące i przeciwnowotworowe właściwości polisacharydopeptydu (PSP). „Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej”. 69, s. 91–97, 2015. ISSN 1732-2693. PMID: 25614677. [dostęp 2016-01-17]. 
  2. ↑ a b publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać H. Kobayashi, K. Matsunaga, Y. Oguchi. Antimetastatic effects of PSK (Krestin), a protein-bound polysaccharide obtained from basidiomycetes: an overview. „Cancer Epidemiol Biomarkers Prevention”. 4 (3), s. 275–281, 1995. PMID: 7606203. 
  3. ↑ S Tsukagoshi i inni, Krestin (PSK), „Cancer Treatment Reviews”, 2, 11, 1984, s. 131–155, DOI: 10.1016/0305-7372(84)90005-7.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Eva Jiménez-Medina, Enrique Berruguilla, Irene Romero, Ignacio Algarra, Antonia Collado. The immunomodulator PSK induces in vitro cytotoxic activity in tumour cell lines via arrest of cell cycle and induction of apoptosis. „BMC Cancer”. 8 (art. nr 78), 2008. DOI: 10.1186/1471-2407-8-78. PMID: 18366723. PMCID: PMC2291471. 
  5. ↑ A. Yamasaki, M. Shoda, H. Iijima, S. Nagai i inni. A protein-bound polysaccharide, PSK, enhances tumor suppression induced by docetaxel in a gastric cancer xenograft model. „Anticancer Research”. 29 (3), s. 843–850, 2009. PMID: 19414318. 
  6. ↑ a b Koji Oba, Satoshi Teramukai, Michiya Kobayashi, Takanori Matsui, Yasuhiro Kodera. Efficacy of adjuvant immunochemotherapy with polysaccharide K for patients with curative resections of gastric cancer. „Cancer Immunology, Immunotherapy”. 56 (6), s. 905, 2006. DOI: 10.1007/s00262-006-0248-1. PMID: 17106715. 
  7. ↑ a b M. Fisher, L.X. Yang. Anticancer effects and mechanisms of polysaccharide-K (PSK): implications of cancer immunotherapy. „Anticancer Research”. 22 (3), s. 1737–1754, 2002. PMID: 12168863. 
  8. ↑ Keizo Sugimachi i inni, Dose intensity of uracil and tegafur in postoperative chemotherapy for patients with poorly differentiated gastric cancer, „Cancer Chemotherapy and Pharmacology”, 40 (3), 1997, s. 233–238, DOI: 10.1007/s002800050652, PMID: 9219507.
  9. ↑ T.C. Hsieh, J.M. Wu, Cell growth and gene modulatory activities of Yunzhi (Windsor Wunxi) from mushroom Trametes versicolor in androgen-dependent and androgen-insensitive human prostate cancer cells, „International Journal of Oncology”, 18 (1), 2001, s. 81–88, DOI: 10.3892/ijo.18.1.81, PMID: 11115542.
  10. ↑ Y. Dong, M.M. Yang, C.Y. Kwan. In vitro inhibition of proliferation of HL-60 cells by tetrandrine and coriolus versicolor peptide derived from Chinese medicinal herbs. „Life Sci”. 60 (8), s. PL135-PL140, 1997. DOI: 10.1016/S0024-3205(96)00695-9. PMID: 9042394. 
  11. ↑ Mabel Mei Po Yang, Zhinan Chen, John Shiu Lun Kwok. The Anti-tumor Effect of a Small Polypeptide from Coriolus versicolor (SPCV). „The American Journal of Chinese Medicine”. 20 (3–4), s. 221–232, 1992. DOI: 10.1142/S0192415X92000230. PMID: 1471606. 
  12. ↑ Complementary and Alternative Therapies For Cancer Patients. Coriolus Versicolor. University of California, San Diego. [dostęp 2017-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-28)].
  13. ↑ The Complementary Medicines Evaluation Committee 55 Complementary Medicines Evaluation Committee. Extracted Ratified Minutes Fifty-fifth Meeting 17 February 2006. Therapeutic Goods Administration, Australia, 2006. [dostęp 2017-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-03)].
  14. ↑ a b C. Sun, A.H. Rosendahl, X.D. Wang, D.Q. Wu i inni. Polysaccharide-K (PSK) in Cancer – Old Story, New Possibilities?. „Current Medicinal Chemistry”. 19 (5), s. 757–762, 2012. DOI: 10.2174/092986712798992020. PMID: 22204346. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Polisacharyd_K&oldid=73281612”