Potok (województwo kujawsko-pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Potok
wieś
Ilustracja
Rzeka Lubienka w Potoku
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

włocławski

Gmina

Włocławek

Sołectwo

Nowa Wieś

Liczba ludności (III 2011)

66[2]

Strefa numeracyjna

54

Kod pocztowy

87-800[3]

Tablice rejestracyjne

CWL

SIMC

0871870

Położenie na mapie gminy wiejskiej Włocławek
Mapa konturowa gminy wiejskiej Włocławek, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Potok”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Potok”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Potok”
Położenie na mapie powiatu włocławskiego
Mapa konturowa powiatu włocławskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Potok”
Ziemia52°37′05″N 18°58′50″E/52,618056 18,980556[1]

Potokwieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie włocławskim. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 66 mieszkańców[2]. Jest najmniejszą miejscowością gminy Włocławek.

Część wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Potok[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0871887 Józefowo część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dobra ziemskie Smólsk weszły w posiadanie rodziny Sokołowskich przed 1745 r. Potok był jednym z folwarków należących do klucza. Majątek w 1842 r. odkupił od Jana Kantego Sokołowskiego, Prot Mielęcki, oficer napoleoński i major Wojska Polskiego pochodzący z Wielkopolski. Był on mężem córki Jana Kantego, Wandy. W 1859 r. Prot Mielęcki dokonał podziału dóbr smólskich. Folwark Potok wraz z wsią i folwarkiem Smólsk oraz Markówkiem weszły w posiadanie starszego syna Jana. Młodszy Kazimierz (dowódca oddziału powstańczego na Kujawach w Powstaniu 1863 r.) w wyniku działów rodzinnych otrzymał Nową Wieś, Michałowo, karczmę Utratę z lasami i przyległościami. W 1914 r. dobra odziedziczył Jan Woyda wnuk Michaliny Morzyckiej (siostry Wandy z Sokołowskich Mielęckiej). Od 1917 do 1945 należały do rodziny Olszowskich, Zygmunta i Joanny. W pewnym okresie swego życia z Potokiem związany był Henryk Sokołowski malarz portrecista, batalista i regionalista (1891-1927), blisko spokrewniony z kujawską linią Sokołowskich. Jego dziad Wiktor był wnukiem Jana Kantego, właściciela Smólska. W 1911 r. Henryk Sokołowski rozpoczął studia malarskie w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Władysława Lentza. Brak informacji na temat ich ukończenia. Prawdopodobnie kontynuował naukę pobierając u profesorów lekcje prywatne. Jednym z jego profesorów mógł być też Wojciech Kossak. W czasie I wojny światowej artysta bywał na Kujawach. Gościł u znanego mecenasa sztuki Stefana Kretkowskiego w Więsławicach. Malował tu portrety rodzinne oraz pejzaże, które stanowią dużą część spuścizny. Szczególnie bliski był mu Potok, gdzie bywał częstym gościem, bądź nawet zamieszkiwał u swych ciotek Wandy i Jadwigi Sokołowskich, które odkupiły folwark od Woydów. Pozostały po nim widoki Potoku przedstawiające okolice w różnych porach dnia i roku. Częstym tematem jego prac była przyroda (brzozy, rzeka Lubieńka, łąki, jezioro). Był też wielkim miłośnikiem koni (m.in. namalował klacz Haacków, Dunajkę, z majątku Dębice), sceny batalistyczne. Zasłynął jako portrecista. Obrazy-portrety bp Stanisława Karnkowskiego, Jana Długosza (wizerunek patrona szkoły, w której wykładał), bp Stanisława Zdzitowieckiego, portrety ziemian, Zygmunta i Bronisława Kretkowskich, Włodzimierza Haacka, Marii Sulimierskiej, portrety braci Ludwika i Lecha oraz siostry. Ciotki malarza pomimo pracy zarobkowej nie były w stanie utrzymać Potoku. W latach 30. XX wieku następny właściciel, Ludwik Sokołowski nie podołał trudom i doprowadził folwark do nadmiernego zadłużenia, a w efekcie do upadku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 109250
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 971 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 18, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2013-04-24]. 
  5. GUS. Rejestr TERYT

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik muzealny. T. 12.
  • Materiały do dziejów rezydencji w Polsce. T. 1.