Prus III
{{{opis grafiki}}} | |
Typ herbu | |
---|---|
Zawołanie |
Nagody |
Pierwsza wzmianka |
Prus III (Nagody) – polski herb szlachecki.
Opis herbu
Tarcza w słup dzielona, w polu prawym czerwonym – wilczakosa srebrna ostrzem w dół ku środkowi obrócona, w polu lewym błękitnym – pół podkowy srebrnej z zaćwieczonym na nich półtorakrzyżem złotym, którego ramię dolne w prawo, w klejnocie noga zbrojna z ostrogą, w kolanie zgięta, stopą w lewo.
Legenda herbowa
Syn księcia pruskiego (który na wiarę chrześcijańską przeszedł, a zaślubiwszy jedynaczkę, córkę Maslausa, herbowi swemu Prus, dwie wilczekosy przydał), gdy sobie zaślubił wielkiej fortuny dziedziczkę herbu Pobóg (Kasper Niesiecki wiąże herb Pobóg bezpośrednio z herbem Zagłoba oraz pośrednio z Jastrzębcem), herbowi swemu Prus II, jako i ojciec uczynił, połowę podkowy przydał. Potem, gdy potomek jego Sobor, mężnie na wojnie poczynając nogę utracił, król Bolesław złotą mu w nagrodę przysłał a na hełmie, już nie rękę ale nogę zbrojną, na pamiątkę dzielności jego, nosić pozwolił.
Herb ten inaczej nazywa się Nagody, to znaczy, że dla gód czyli wesela, odmiana tego herbu powstała.
Pierwsza wzmianka
W źródłach pisanych pierwszy raz w 1415 – proklamacja Napora.
Znana jest tylko jedna średniowieczna pieczęć z 1461 – Ścibora z Gościańczyc.
Znani herbowni
Zobacz też
- lista herbów
- Czarneccy h. Prus III
- Kublicki, cz. h. Prus III odm.
- Krzemińscy
Bibliografia
- Szymański, Józef Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego, Warszawa 1993
- Bobrowicz, Jan Nepomucen Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopisów, dowodów urzędowych, Tom I, Lipsk 1839-1846
- Chwalibińska, Jadwiga Ród Prusów w wiekach średnich, Toruń 1948
Linki zewnętrzne
- J.Łyczkowski: Herby szlachty litewskiej. Herb Prus III i herbowni (pol.)