Przełęcz Kocońska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przełęcz Kocońska
Państwo

 Polska

Wysokość

561 m n.p.m.

Pasmo

Pasma Pewelsko-Krzeszowskie

Sąsiednie szczyty

Kocońka, Małysiaków Groń

Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego
Mapa Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego z zaznaczoną granicą Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Kocońska”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Kocońska”
Ziemia49°43′37,9″N 19°24′40,9″E/49,727194 19,411361

Przełęcz Kocońska (561 m) – przełęcz pomiędzy szczytami Kościanki (Kocońki, 700 m) oraz Małysiaków Gronia (680 m). Stanowi południowe obniżenie Bramy Kocońskiej, oddzielającej Beskid Mały od Pasma Pewelsko-Ślemieńskiego[1]. Leży na dziale wodnym pomiędzy Sołą a Skawą. Przez przełęcz nie przebiegają żadne znakowane piesze szlaki turystyczne[2].

Według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski Pasmo Pewelskie należy do Beskidu Makowskiego, tak więc Kocońską przełęcz należy uznać za wewnętrzną przełęcz Beskidu Makowskiego[3]. W nowszej regionalizacji z 2018 roku Pasmo Pewelskie należy do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[4]. Przez przełęcz przebiega granica między wsiami Las w województwie śląskim (stok zachodni) i Kurów w województwie małopolskim (stok wschodni)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 11, 248, ISBN 978-83-62460-50-2.
  2. Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
  3. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 326–327, ISBN 83-01-12479-2.
  4. J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5), [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań, s. 481–496.
  5. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-13].