Przełęcz Sucha (Pasmo Przedbabiogórskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przełęcz Sucha
Ilustracja
Widok z Jałowca
Państwo

 Polska

Wysokość

982 m n.p.m.

Pasmo

Beskid Makowski, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Jałowiec, Czerniawa Sucha

Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego
Mapa Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego z zaznaczoną granicą Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Sucha”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Sucha”
Ziemia49°39′09,5″N 19°28′27,2″E/49,652639 19,474222

Przełęcz Sucha lub Trzebuńska (962 m) – przełęcz pomiędzy Jałowcem (1111 m) a Czerniawą Suchą (1062 m), położona w Paśmie Jałowieckim, które według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego wchodzi w skład Pasma Przedbabiogórskiego i należy do Beskidu Makowskiego[1]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych czasami zaliczana jest do Beskidu Żywieckiego[2].

Przełęcz Sucha oddziela od siebie dwa szczyty Pasma Jałowieckiego, przechodzi przez nią również granica między Koszarawą i Zawoją. W północno-zachodnim kierunku spod przełęczy spływa jeden ze źródłowych potoków rzeki Koszarawa, we wschodnim potok Korycina uchodzący w Zawoi do Skawicy[1]. Obecnie rejon przełęczy jest całkowicie zalesiony. Dawniej jednak pola miejscowości Koszarawa podchodziły niemal pod samą przełęcz[3]. Przez przełęcz w czasie II wojny światowej biegła też granica między III Rzeszą a Generalnym Gubernatorstwem. Obecnie prowadzi nią tylko szlak turystyczny. Druga nazwa przełęczy (Trzebuńska) pochodzi od położonej na stokach Jałowca powyżej przełęczy Hali Trzebuńskiej[2].

Widok na Przełęcz Suchą z Hali Kucałowej
Szlaki turystyczne
szlak turystyczny żółty przełęcz PrzysłopKiczora – Solniska – Kolędówki – JałowiecCzerniawa SuchaLachów GrońKoszarawa. Czas przejścia 6 h, ↓ 6.05 h[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  2. a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
  3. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].