Puccinia dioicae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puccinia dioicae
Ilustracja
Ecja Puccinia dioicae na młodym liściu mniszka pospolitego
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

rdze

Rząd

rdzowce

Rodzina

rdzowate

Rodzaj

rdza

Gatunek

Puccinia dioicae

Nazwa systematyczna
Puccinia dioicae Magnus
Amt. Ber. 50 Versammt. D. Naturf. Ärzte München: 199 (1877)

Puccinia dioicae Magnus – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na roślinach z rodziny astrowatych (Asteraceae)[2]. Wywołuje u niej chorobę zwaną rdzą[3].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Takson ten opisał Paul Wilhelm Magnus w 1877 r.[1]

Ma 22 synonimy. Niektóre z nich[4]:

  • Puccinia dioicae var. arenariicola (Plowr.) D.M. Hend. 1961
  • Puccinia dioicae var. extensicola (Plowr.) D.M. Hend. 1961
  • Puccinia dioicae var. schoeleriana (Plowr. & Magnus) D.M. Hend. 1961
  • Puccinia dioicae var. silvatica (J. Schröt.) D.M. Hend. 1961
  • Puccinia extensicola var. phrymae (Halst.) Arthur 1934

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Puccinia dioicae jest pasożytem jednodomowym, tzn. cały jej cykl rozwojowy odbywa się na jednym żywicielu. Spermogonia tworzą się na obydwu stronach blaszki liściowej, ecja tylko na dolnej stronie blaszki. Mają białe, wygięte na zewnątrz ściany. Zarodniki w masie pomarańczowe[2].

Występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej[5]. Jest oligofagiem pasożytującym na licznych gatunkach roślin. Stwierdzono jego występowanie na Centaurea benedicta, Cirsium (arvense, canum, carniolicum, dissectum, eriophorum, erisithales, heterophyllum, monspessulanum, oleraceum, palustre, rivulare, spinosissimum, tartaricum, tuberosum, vulgare)[2]. W Polsce podano jej występowanie także na innych gatunkach roślin: stokrotnica górska, jastrun właściwy, mniszek pospolity, chaber łąkowy, chaber nadreński i różne gatunki turzyc[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online], indexfungorum.org [dostęp 2021-04-09] (ang.).
  2. a b c Puccinia dioicae Magnus [online], Plant Parasites of Europe [dostęp 2021-04-09].
  3. Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
  4. Species Fungorum [online], speciesfungorum.org [dostęp 2021-04-09] (ang.).
  5. Discover Life Maps [online] [dostęp 2021-04-09].
  6. Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.