Rafał Skrzetuski-Hoffhalter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rafał Skrzetuski-Hoffhalter (ur. ok. 1525, zm. 1568) – drukarz polskiego pochodzenia działający w XVI wieku w Austrii i na Węgrzech.

Rafał Skrzetuski urodził się około 1525[1]. Pieczętował się herbem Jastrzębiec[2]. Polskę opuścił prawdopodobnie z powodów wyznaniowych[2]. Początkowo przebywał w Holandii i Szwajcarii[2]. W 1555 przybył do Wiednia, gdzie w 1556 uzyskał przywilej prowadzenia drukarni i księgarni[1][2]. Przyjął też nowe nazwisko „Hoffhalter”, którym sygnował większość druków[2]. W Wiedniu wydał ponad 120 pozycji w języku niemieckim, hebrajskim i węgierskim[2]. Sympatyzował z ruchem reformacyjnym, co sprawiało, że musiał zmieniać miejsce pobytu[2].

W 1563 przeniósł się do Debreczyna, gdzie prowadził drukarnię kalwińską[2]. Wydał w niej m.in. tłumaczenie Biblii na węgierski (uchodzące za jedną z najlepiej wydanych książek węgierskich w XVI w.) oraz przekład zbioru praw węgierskich Tripartitum Stefana Werböczy’ego (1565)[2]. Następnie krótko przebywał w mieście Oradea[3]. W 1566 lub 1567 na zaproszenie księcia Jana Zygmunta Zápolyi przybył do Alba Julia w Siedmiogrodzie, gdzie drukował polemiczne dzieła wyznaniowe[3]. Związał się tam z grupą antytrynitarian[4]. Zmarł w Alba Julia w 1568[5].

Synem Rafała był Rudolf Skrzetuski-Hoffhalter, również zajmujący się drukarstwem[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971.
  • Helena Szwejkowska: Książka drukowana XV–XVIII wieku. Zarys historyczny. Wrocław-Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.