Rattini
| Rattini | |||
| Burnett, 1830[1] | |||
 Przedstawiciel plemienia – szczur śniady (Rattus rattus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Rattini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Rattus G. Fischer, 1803 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Rattini – plemię ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Plemię obejmuje gatunki występujące na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)[4].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do plemienia należą następujące rodzaje[5][4][6]:
- Micromys Dehne, 1841 – badylarka
- Maxomys Sody, 1936 – myszor
- Crunomys O. Thomas, 1897 – ryjomysiak
- Echiothrix J.E. Gray, 1867 – kolcoszczur
- Paucidentomys Esselstyn, Achmadi & Rowe, 2012 – dwuząb – jedynym przedstawicielem jest Paucidentomys vermidax Esselstyn, Achmadi & Rowe, 2012 – dwuząb dżdżownicożerny
- Tateomys Musser, 1969 – szczurówka
- Melasmothrix G.S. Miller & Hollister, 1921 – czarnowłosek – jedynym przedstawicielem jest Melasmothrix naso G.S. Miller & Hollister, 1921 – czarnowłosek ryjówkowaty
- Hyorhinomys Esselstyn, Achmadi, Handika & Rowe, 2015 – jedynym przedstawicielem jest Hyorhinomys stuempkei Esselstyn, Achmadi, Handika & Rowe, 2015
- Sommeromys Musser & Durden, 2002 – myszaczek – jedynym przedstawicielem jest Sommeromys macrorhinus Musser & Durden, 2002 – myszaczek wielkonosy
- Gracilimus Rowe, Achmadi & Esselstyn, 2016 – jedynym przedstawicielem jest Gracilimus radix Rowe, Achmadi & Esselstyn, 2016
- Waiomys Rowe, Achmadi & Esselstyn, 2014 – jedynym przedstawicielem jest Waiomys mamasae Rowe, Achmadi & Esselstyn, 2014
- Saxatilomys Musser, A.L. Smith, M.F. Robinson & Lunde, 2005 – krasowiec – jedynym przedstawicielem jest Saxatilomys paulinae Musser, A.L. Smith, M.F. Robinson & Lunde, 2005 – krasowiec leśny
- Tonkinomys Musser, Lunde & Nguyen Truong Son, 2006 – jedynym przedstawicielem jest Tonkinomys daovantieni Musser, Lunde & Nguyen Truong Son, 2006
- Margaretamys Musser, 1961 – indoszczur
- Lenothrix G.S. Miller, 1903 – wełnowłos – jedynym przedstawicielem jest Lenothrix canus G.S. Miller, 1903 – wełnowłos sundajski
- Dacnomys O. Thomas, 1916 – wielkoząbek – jedynym przedstawicielem jest Dacnomys millardi O. Thomas, 1916 – wielkoząbek brązowawy
- Leopoldamys Ellerman, 1947 – wielkogon
- Chiromyscus O. Thomas, 1925 – rękoszczurek
- Niviventer J.T. Marshall, 1976 – białobrzuch
- Srilankamys Musser, 1981 – cejlonek – jedynym przedstawicielem jest Srilankamys ohiensis (W.W.A. Phillips, 1929) – cejlonek leśny
- Berylmys Ellerman, 1947 – białozębnik
- Papagomys Sody, 1941 – floresoszczur – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Papagomys armandvillei (Jentink, 1892) – floresoszczur endemiczny
- Paulamys Musser, 1986 – jaskinioszczurek – jedynym przedstawicielem jest Paulamys naso Musser, 1981 – jaskinioszczurek ryjówkowaty
- Komodomys Musser & Boeadi, 1980 – komodoszczur – jedynym przedstawicielem jest Komodomys rintjanus (Sody, 1941) – komodoszczur skalny
- Sundamys Musser & Newcomb, 1983 – sundoszczur
- Bullimus Mearns, 1905 – filipinoszczur
- Halmaheramys Fabre, Pagès, Musser, Fitriana, Semiadi & K.M. Helgen, 2013
- Taeromys Sody, 1941 – taerek
- Eropeplus G.S. Miller & Hollister, 1921 – futrzak – jedynym przedstawicielem jest Eropeplus canus G.S. Miller & Hollister, 1921 – futrzak sulaweski
- Lenomys O. Thomas, 1898 – wielkofutrzak – jedynym występującym współcześnie przedstawicielem jest Lenomys meyeri (Jentink, 1879) – wielkofutrzak sulaweski
- Bunomys O. Thomas, 1910 – pagórnik
- Frateromys Sody, 1941 – jedynym przedstawicielem jest Frateromys fratrorum (O. Thomas, 1896) – pagórnik braterski
- Nesokia J.E. Gray, 1842 – nesokia
- Bandicota J.E. Gray, 1873 – bandikot
- Diplothrix O. Thomas, 1916 – długowłosek – jedynym występującym współcześnie przedstawicielem jest Diplothrix legata (O. Thomas, 1906) – długowłosek okinawski
- Kadarsanomys Musser, 1981 – bamboszczur – jedynym przedstawicielem jest Kadarsanomys sodyi (Bartels, 1937) – bamboszczur leśny
- Baletemys Rowsey, M.R.M. Duya, Ibañez, Jansa, Rickart & Heaney, 2022 – jedynym przedstawicielem jest Baletemys kampalili Rowsey, M.R.M. Duya, Ibañez, Jansa, Rickart & Heaney, 2022
- Limnomys Mearns, 1905 – mszarniczek
- Tarsomys Mearns, 1905 – sierściuch
- Palawanomys Musser & Newcomb, 1983 – palawanek – jedynym przedstawicielem jest Palawanomys furvus Musser & Newcomb, 1983 – palawanek czekoladowy
- Abditomys Musser, 1982 – szerokoząbek – jedynym przedstawicielem jest Abditomys latidens (Sanborn, 1952) – szerokoząbek luzoński
- Tryphomys G.S. Miller, 1910 – ogorzałek – jedynym przedstawicielem jest Tryphomys adustus G.S. Miller, 1910 – ogorzałek luzoński
- Anonymomys Musser, 1981 – mindorowiec – jedynym przedstawicielem jest Anonymomys mindorensis Musser, 1981 – mindorowiec leśny
- Rattus G. Fischer, 1803 – szczur
Opisano również rodzaje wymarłe[7]:
- Alormys Louys, O’Connor, Mahirta, Higgins, Hawkins & Maloney, 2018[8] – jedynym przedstawicielem był Alormys aplini Louys, O’Connor, Mahirta, Higgins, Hawkins & Maloney, 2018
- Hooijeromys Musser, 1981[9] – jedynym przedstawicielem był Hooijeromys nusatenggara Musser, 1981
- Milimonggamys Turvey, Crees, Hansford, Jeffree, Crumpton, Kurniawan, Setiyabudi, Guillerme, Paranggarimu, Dosseto & Van den Bergh, 2017[10] – jedynym przedstawicielem był Milimonggamys juliae Turvey, Crees, Hansford, Jeffree, Crumpton, Kurniawan, Setiyabudi, Guillerme, Paranggarimu, Dosseto & Van den Bergh, 2017
- Qianomys Zheng Shaohua, 1993[11] – jedynym przedstawicielem był Qianomys wui Zheng Shaohua, 1993
- Raksasamys Turvey, Crees, Hansford, Jeffree, Crumpton, Kurniawan, Setiyabudi, Guillerme, Paranggarimu, Dosseto & Van den Bergh, 2017[10] – jedynym przedstawicielem był Raksasamys tikusbesar Turvey, Crees, Hansford, Jeffree, Crumpton, Kurniawan, Setiyabudi, Guillerme, Paranggarimu, Dosseto & Van den Bergh, 2017
- Ratchaburimys Chaimanee, Suteethorn, Triamwichanon & Jaeger, 1996[12] – jedynym przedstawicielem był Ratchaburimys ruchae Chaimanee, Suteethorn, Triamwichanon & Jaeger, 1996
- Wushanomys Zheng Shaohua, 1993[13]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Micromys Dehne, 1841.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b G.T. Burnett. Illustrations of the Quadrupeda, or Quadrupeds, being the arrangement of the true four-footed Beasts indicated in outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 28, s. 350, 1829. (ang.).
- ↑ P. Fabre, L. Hautier & E.J. Douzery: A synopsis of rodent molecular phylogenetics, systematics and biogeography. W: P.G. Cox & L. Hautier (redaktorzy): Evolution of the Rodents. Cambridge: Cambridge University Press, 2015, s. 38. ISBN 978-1-107-36015-0. (ang.).
- ↑ M. Pagès, P.‐H. Fabre, Y. Chaval, A. Mortelliti, V. Nicolas, K. Wells, J,R. Michaux & V. Lazzari. Molecular phylogeny of South‐East Asian arboreal murine rodents. „Zoologica Scripta”. 45 (4), s. 349–364, 2015. DOI: 10.1111/zsc.12161. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462–484. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-07]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263–283. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Rattini Burnett, 1830, Hesperomys project (Version 23.2.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-02-25] (ang.).
- ↑ J. Louys, S. O’Connor, Mahirta, P. Higgins, S. Hawkins & T. Maloney. New genus and species of giant rat from Alor Island, Indonesia. „Journal of Asia-Pacific Biodiversity”. 11 (4), s. 505, 2018. DOI: 10.1016/j.japb.2018.08.005. (ang.).
- ↑ G.G. Musser. The giant rat of Flores and its relatives east of Borneo and Bali. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 169, s. 99, 1981. (ang.).
- ↑ a b S.T. Turvey, J.J. Crees, J. Hansford, T.E. Jeffree, N. Crumpton, I. Kurniawan, E. Setiyabudi, T. Guillerme, U. Paranggarimu, A. Dosseto & G.D. van den Bergh. Quaternary vertebrate faunas from Sumba, Indonesia: implications for Wallacean biogeography and evolution. „Proceedings of the Royal Society B”. Biological Sciences. 284 (1861), s. 20171278 (5), 2017. DOI: 10.1098/rspb.2017.1278. (ang.).
- ↑ Zheng 1993 ↓, s. 195.
- ↑ Y. Chaimanee, V. Suteethorn, S. Triamwichanon & J.-J. Jaeger. A new stephanodont Murinae (Mammalia, Rodentia) from the early Pleistocene of Thailand and the age and place of the Rattus adaptive radiation in South East Asia. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. Série IIa. 322, s. 156, 1996. (fr.).
- ↑ Zheng 1993 ↓, s. 188.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 郑绍华 / S.-h. Zheng: 川黔地区第四纪啮齿类 / Quaternary Rodents of Sichuan-Guizhou Area, China. 北京 / Beijing: 科学出版社 / Science Press, 1993, s. 1–270. ISBN 978-7-03-003122-8. (chiń. • ang.).