Raurisertal
 Miasto Rauris i Raurisertal | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości | |
| Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie kraju związkowego Salzburga  | |
Położenie na mapie Austrii  | |
 47°13′41,4840″N 12°59′28,8089″E/47,228190 12,991336
| |
Raurisertal – austriacka dolina alpejska rzeki Rauriser Ache w gminie Rauris, w powiecie Zell am See, w kraju związkowym Salzburg. Ma około 30 km długości[1] i leży w Alpach Salzburskich, na północ od głównego grzbietu alpejskiego między Fuschertal (w kierunku Großglockner) na zachodzie i Gasteinertal na wschodzie i uchodzi do doliny Salzach pod Taxenbachem. Głównym miastem doliny jest Rauris.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na terenie doliny w IV wieku p.n.e. bytowali Celtowie, którzy trudnili się tutaj wydobywaniem (wypłukiwaniem) złota. Kruszec ten pozyskiwano tutaj również później, a szczyt wydobycia przypadł na XV i XVI wiek, kiedy to z Raurisertal pochodziło 10% światowego wydobycia złota. Wraz z końcem XVI wieku górnictwo zaczęło podupadać, a potem zanikać. Na krótko przemysł wydobywczy wznowiono w XIX wieku, za sprawą Wilhelma Rittera von Arlta i Ignaza Rojachera. W tym czasie dolinę zelektryfikowano i wyposażono w telefonię, co nastąpiło wcześniej niż w Salzburgu. Wilhelm Ritter von Arlt, po pobycie w Szwecji, spopularyzował w okolicy narciarstwo, wytyczył szlaki wspinaczkowe oraz wzniósł schronisko Rojacherhütte. Obecnie na terenie doliny przygotowane są trzy miejsca, w których samodzielnie można wypłukiwać z rzeki złoto[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Zachodnie odnogi doliny należą częściowo do Parku Narodowego Wysokich Taurów. W dolinie Kruml introdukowano w 1986 orłosępy brodate. Żyją tu również sępy płowe i bytuje duża populacja orła przedniego[2].
W Raurisertal bije ponad trzysta źródeł (do około sześćdziesięciu z nich można dotrzeć szlakami znakowanymi)[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Dolina jest ośrodkiem amatorskiego płukania złota. Wytyczono tu też liczne trasy narciarskie o zróżnicowanym stopniu trudności z bezkolizyjnymi szlakami do podchodzenia. Najtrudniejszy zjazd prowadzi z Heimalm do Rauris (4 kilometry długości, 450 m różnicy wysokości). Najdłuższą trasą jest Wetterkreuz (10 kilometrów długości, 1250 m różnicy wysokości). Popularny jest teren narciarski Hochalmbahnen[3]. Istnieją tu tory saneczkowe, w tym jeden oświetlony. Dojazd w rejon ujścia doliny zapewnia m.in. kolej wąskotorowa Pinzgauer Lokalbahn (najbliższa stacja: Taxenbach-Rauris)[2].
Folklor[edytuj | edytuj kod]
5 grudnia w dolinie pojawiają się przebierańcy, tzw. Rauriser Toifi. Przypominające diabły istoty są jednak pozytywne, błogosławią mieszkańcom i odganiają od nich złe duchy. W wigilię Trzech Króli miejscowi przebierają się za Schnabelperchten. Istoty te kontrolują porządek na podwórkach. Nieporządnym gospodarzom grożą rozpruciem brzucha nożycami i wsadzeniem do niego śmieci[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Raurisertal [online], SalzburgerLand.com [dostęp 2023-02-22] (pol.).
- ↑ a b c d e Krzysztof Wystrach, Wysokie góry niedaleko Polski, w: Poznaj Świat, nr 1/2016, s. 33-35, ISSN 2451-4195
- ↑ Raurisertal - Urlaub in den österreichischen Alpen [online], www.raurisertal.at [dostęp 2023-02-22] (niem.).