Rejon zelwieński
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
869,69 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
21,8 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+375-15-64 | ||||
| Kod pocztowy |
231 9хх | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba osiedli typu miejskiego |
1 | ||||
| Liczba sielsowietów |
9 | ||||
| Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rejon zelwieński[1] (biał. Зэ́львенскі раён, Zelwienski rajon, ros. Зе́львенский райо́н, Zielwienskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Rejon zelwieński ma powierzchnię 869,69 km². Lasy zajmują powierzchnię 153,80 km², bagna 14,54 km², obiekty wodne 20,58 km²[2]. Graniczy od zachodu z rejonem wołkowyskim, od północy z rejonem mostowskim, od północnego wschodu na krótkim odcinku z rejonem zdzięciolskim, od wschodu z rejonem słonimskim, a od południa z rejonem prużańskim obwodu brzeskiego[3].
Miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Największym ośrodkiem przemysłowym rejonu jest osiedle typu miejskiego Zelwa, w którym ok. 2/3 stanowi przemysł spożywczy, 1/5 lekki, a pozostały – produkcja materiałów budowlanych. Ponadto w północnej części rejonu, w miejscowości Dereczyn występuje drobny przemysł spożywczy. Na terenie rejonu istnieją dwa ośrodki przemysłu wydobywczego: w Koszełach na południu pozyskiwane są mieszanki żwirowo-piaskowe, zaś na północy zakłady "Podgruszanskoje" wydobywają piasek budowlany. Na południowych przedmieściach Zelwy budowana jest obecnie elektrociepłownia[5].
Przez rejon ze wschodu na zachód przechodzi gazociąg ze Słonima do Polski i Niemiec[5].
W północnej części rejonu szczególnie intensywnie uprawiane są buraki cukrowe[5].
Ludność[edytuj | edytuj kod]
- W 2009 roku rejon zamieszkiwało 19 119 osób, w tym 7 396 w osiedlu typu miejskiego i 11 723 na wsi[6].
- 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 19 000 osób, w tym ok. 7 400 w miastach i ok. 11 600 na wsi[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmiany wprowadzone na 68. posiedzeniu Komisji (22 lutego 2012 roku)
- ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-15]. (ros.).
- ↑ Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
- ↑ Krzemienica, po ross. ''Kremianica'', wś, pow. wołkowyski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 775.
- ↑ a b c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
- ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja [online], Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi [dostęp 2011-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-18] (ros.).
- ↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass / pod red. R. A. Żmojdiaka. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krótki opis zabytków i historii rejonu. region.grodno.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)].
