Rejon smorgoński
| Rejon | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
1490,01 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
36,7 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+375-15-92 | ||||
| Kod pocztowy |
231 0хх | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rejon smorgoński (biał. Смарго́нскі раён, Smarhonski rajon, ros. Сморго́нский райо́н, Smorgonskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Rejon smorgoński ma powierzchnię 1490,01 km². Lasy zajmują powierzchnię 581,15 km², bagna 29,38 km², obiekty wodne 24,78 km²[1]. Graniczy od zachodu z rejonami oszmiańskim i ostrowieckim, od północy z rejonem miadziolskim obwodu mińskiego, od wschodu z rejonami wilejskim i mołodeczańskim obwodu mińskiego, a od południa z rejonem wołożyńskim obwodu mińskiego[2].
Godpodarka[edytuj | edytuj kod]
Największymi ośrodkami przemysłowymi rejonu są miasto Smorgonie i wsie Soły i Zalesie. W Smorgoniach ponad ¼ przemysłu stanowi produkcja maszyn i obróbka metalu, obecny jest też przemysł spożywczy, produkcja materiałów budowlanych, przemysł mączno-zbożowo-paszowy, lekki, drzewny i celulozowo-papierniczy. W Sołach występuje przemysł spożywczy, w Zalesiu – produkcja materiałów budowlanych. Ponadto w miejscowości Krewo występuje na niewielką skalę produkcja materiałów budowlanych oraz drobny przemysł drzewny i celulozowo-papierniczy, w Michniewiczach – przemysł lekki, w Milidowszczyźnie – produkcja materiałów budowlanych, w Walejkowiczach – przemysł paliwowy. W centralnej części rejonu, na wschód od Smorgoni znajdują się: kopalnia mieszanki piaskowo-żwirowej "Smorgonskoje" i kopalnia piasku budowlanego w Sińkach[3].
Przez południową część rejonu przebiega gazociąg z Fanipola do Wilna, z odgałęzieniem do Smorgoni. Przez wschodnią część rejonu przebiega elektryczna linia przesyłowa[3].
Przez rejon przechodzi linia kolejowa Mińsk – Wilno[3].
Ludność[edytuj | edytuj kod]
- Według spisu powszechnego 2009 roku rejon zamieszkiwało 55 296 osób, w tym 36 283 w miastach i 19 013 na wsi[4].
- 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 55 100 osób, w tym ok. 36 200 w miastach i ok. 18 900 na wsi[5].
- Pod koniec 2010 roku rejon zamieszkiwało 54 658 osób, w tym 36 429 w miastach i 18 229 na wsi[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
- ↑ Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
- ↑ a b c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
- ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja [online], Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi, 5 sierpnia 2010 [dostęp 2012-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-18] (ros.).
- ↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)]. (ros.).
