Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 67/19

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr A/RES/67/19
Data uchwalenia

29 listopada 2012

Dotyczy

Nadania Palestynie statusu nieczłonkowskiego państwa obserwatora w ONZ

Uchwalona

większością głosów

Tekst rezolucji
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych
Geograficzny rozkład głosów w sprawie rezolucji 67/19:
     za      przeciw      wstrzymanie się      nieobecność      brak prawa głosu

Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ A/RES/67/19 – rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ (ZO ONZ) zmieniająca status Palestyny z obserwatora[1] na status nieczłonkowskiego państwa obserwatora ONZ (takiego jak status Watykanu)[2][3]. Rezolucja została podjęta na 67. posiedzeniu ZO ONZ w dniu 29 listopada 2012, tj. w Międzynarodowy Dzień Solidarności z Palestyńczykami i w 65. rocznicę przyjęcia rezolucji nr 181. Za przyjęciem oddano 138 głosów, 9 było przeciw (Czechy, Izrael, Kanada, Mikronezja, Nauru, Palau, Panama, Stany Zjednoczone, Wyspy Marshalla), 41 wstrzymało się (w tym Polska)[4][5]. Wersja robocza dokumentu została opracowana przez przedstawiciela Palestyny[6].

Od 1974 (rezolucja A/RES/3237) Organizacja Wyzwolenia Palestyny miała status obserwatora. Chociaż zmiana statusu ma charakter raczej symboliczny[3][5], to oznacza pośrednie uznanie niepodległości tego kraju na arenie międzynarodowej przez ONZ – status został przeniesiony z organizacji OWP na byt państwowy[7][5] – i uznanie państwowości Palestyny w obrębie ONZ[3]. Po raz pierwszy tak ważny podmiot polityczny jak ONZ określił Palestynę jako państwo[8].

Status nieczłonkowskiego państwa obserwatora oznacza między innymi możliwość pracowania w komisjach ONZ, zabierania głosu, jednak bez prawa do głosowania. Pozwala też Palestynie przystępować do międzynarodowych organizacji, np. do Międzynarodowego Trybunału Karnego czy ICAO[3].

Dokument został skrytykowany przez władze USA (groźba wstrzymania pomocy finansowej) i rząd Izraela (groźba anulowania porozumień z Oslo). Susan Rice (ambasador USA przy ONZ) przypomniała, że w procesie pokojowym nie ma „drogi na skróty” i że Stany Zjednoczone nadal nie uznają Palestyny za państwo. Ówczesna sekretarz stanu USA Hillary Clinton powiedziała, że był to „szkodliwy” i „niefortunny” ruch, który będzie przeszkodą na drodze do porozumienia pokojowego[3].

Ambasador Izraela przy ONZ Ron Prosor podkreślił, że jedyna droga do utworzenia państwa palestyńskiego wiedzie przez bezpośrednie negocjacje, a nie przez organizacje międzynarodowe. Za to Mahmud Abbas, prezydent Autonomii Palestyńskiej i orędownik rezolucji, powiedział, że jest ona ważnym krokiem w naprawie krzywd wyrządzonych Palastyńczykom od 1948[4]. Biuro izraelskiego premiera Binjamina Netanjahu skrytykowało wystąpienie Abbasa, nazywając je „oszczerczym i jadowitym”, „pełną zakłamań propagandą” przeciwko Izraelowi[3]. Były premier Izraela Ehud Olmert wyraził za to aprobatę[9].

Unia Europejska, w której brak jest jednolitego podejścia do kwestii palestyńskiej (9 państw UE uznaje Palestynę dwustronnie)[3], zaapelowała do przywódców palestyńskich o „konstruktywne” spożytkowanie nadanego statusu i powstrzymanie się od działań, które „mogłyby pogłębić brak zaufania i jeszcze bardziej utrudnić wypracowanie rozwiązania”[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ang. observer entity.
  2. ↑ Ang. non-member obeserver state.
  3. ↑ a b c d e f g Izabela Bielka. Przyznanie Autonomii Palestyńskiej statusu nieczłonkowskiego państwa obserwatora ONZ a proces pokojowy na Bliskim Wschodzie. „Przegląd Naukowo-Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa”. 4/2013, s. 23-36. Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa. ISSN 1899-3524. (pol.). 
  4. ↑ a b MMT: Palestyna uzyskała status nieczłonkowskiego państwa-obserwatora w ONZ. Defence24, 2012-11-30. [dostęp 2018-09-01]. (pol.).
  5. ↑ a b c Ethan Bronner, Christine Hauser: U.N. Assembly, in Blow to U.S., Elevates Status of Palestine. New York Times, 2012-11-29. [dostęp 2018-09-01]. (ang.).
  6. ↑ PTI: Palestine poised for symbolic but historic victory at UN. ZeeNews, 2012-11-30. [dostęp 2018-09-01]. (ang.).
  7. ↑ John Cerone. Legal Implications of the UN General Assembly Vote to Accord Palestine the Status of Observer State. „ASIL Insights”. 16 (37), 2012-12-07. American Society of International Law. (ang.). 
  8. ↑ Agata Kleczkowska. Status Palestyny w Organizacji Narodów Zjednoczonych. „Przegląd Prawniczy Ekonomiczny i Społeczny”. 1/2013. s. 20–32. (pol.). 
  9. ↑ Bernard Avishai: Former Israeli PM Olmert Supports Palestine U.N. Bid. Daily Beast, 2012-11-28. [dostęp 2018-09-01]. (ang.).
  10. ↑ Komunikat prasowy 3209. posiedzenie Rady Unii Europejskiej – Sprawy zagraniczne. „Komunikaty prasowe posiedzeń Rady UE”, 2012-12-10. Rada UE. Rada Unii Europejskiej. (pol.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rezolucja_Zgromadzenia_Ogólnego_ONZ_nr_67/19&oldid=71936702”