Ryżaczek długoogonowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryżaczek długoogonowy
Oligoryzomys longicaudatus[1]
(E.T. Bennett, 1832)
Ilustracja
Oligoryzomys longicaudatus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Oryzomyini

Rodzaj

ryżaczek

Gatunek

ryżaczek długoogonowy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[24]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Ryżaczek długoogonowy[25] (Oligoryzomys longicaudatus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w południowej Ameryce Południowej.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Ryżaczek długoogonowy występuje w Chile i zachodniej, południowo-środkowej i południowej Argentynie[26].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1832 roku brytyjski zoolog Edward Turner Bennett nadając mu nazwę Mus longicaudatus[2]. Holotyp pochodził z Valparaíso, w Chile[27].

Mus magelianicus (miejsce typowe: Port Famine, Chile) jest traktowany jako młodszy synonim O. longicaudatus[26]. Cała taksonomia O. longicaudatus wymaga kompleksowego przeglądu obejmującego markery molekularne i dane morfologiczne, co jest szczególnie ważne, ponieważ gryzoń ten jest głównym rezerwuarem hantawirusów w Andach[26]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[26].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Oligoryzomys: gr. ολιγος oligos „krótki, mały”; rodzaj Oryzomys S.F. Baird, 1857 (ryżniak)[28].
  • longicaudatus: łac. longus „długi”; caudatus „ogonowy”, od cauda „ogon”[29].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 100 mm, długość ogona 118 mm, długość ucha 16 mm, długość tylnej stopy 28 mm; masa ciała 36 g (średnie wartości dla populacji z Neuquén); długość ciała (bez ogona) 103 mm, długość ogona 109 mm, długość ucha 18 mm, długość tylnej stopy 28 mm; masa ciała 41 g (średnie wartości dla populacji z Ziemi Ognistej; długość ciała (bez ogona) 93 mm, długość ogona 127 mm, długość ucha 16 mm, długość tylnej stopy 28 mm; masa ciała 33 g (średnie wartości dla populacji z Chubut)[30].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Mus nigribarbis R.A. Philippi, 1900.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oligoryzomys longicaudatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b E.T. Bennett. Characters of a New Species of Otter (Lutra, Erxl.), and of a New Species of Mouse (Mus, L.), collected in Chili by Mr. Cuming. „Proceedings of the Committee of Science and Correspondence of the Zoological Society of London”. 2, s. 2, 1832. (ang.). 
  3. ↑ E.T. Bennett. Specimens were exhibited of several rodent animals collected during his survey of the Straits of Magalhaens. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 3, s. 191, 1836. (ang.). 
  4. ↑ R.A. Philippi. Descripcion de una nueva especie de rata por el señor don Luis Landbeck de Valdivia. „Anales de la Universidad de Chile”. 1857, s. 361, 1857. (hiszp.). 
  5. ↑ O. Thomas, I. Mammalia, [w:] A.C.L.G. Günther (red.), Account of the Zoological Collections made during the Survey of H.M.S. 'Alert' in the Straits of Magellan and on the Coast of Patagonia, „Proceedings of the Zoological Society of London”, 1881 (1), 1881, s. 2 (ang.).
  6. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 14.
  7. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 19.
  8. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 25.
  9. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 30.
  10. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 31.
  11. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 32.
  12. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 36.
  13. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 39.
  14. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 43.
  15. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 44.
  16. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 46.
  17. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 48.
  18. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 51.
  19. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 56.
  20. ↑ Philippi 1900 ↓, s. 62.
  21. ↑ O. Thomas. Notes on Argentine, Patagonian, and Cape Horn Muridæ. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 17 (98), s. 186, 1916. (ang.). 
  22. ↑ E. Massoia. Descripci ón de Oryzomys fornesi, nueva especie y nuevos datos sobre especies y subespecies argentinas del subgénero Oryzomys (Oligoryzomys) (Mammalia, Rodentia, Cricetidae). „Revista de Investigaciones Agropecuarias, INTA”. Serie 1, Biología y Producción Animal. 10, s. 34, 1973. (hiszp.). 
  23. ↑ a b J.L. Patton, U.F.J. Pardiñas & G. D’Elía: Mammals of South America. Cz. 2: Rodents. Chicago: University of Chicago Press, 2015, s. 428. (ang.).
  24. ↑ U. Pardinas i inni, Oligoryzomys longicaudatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-15] (ang.).
  25. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 252. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  26. ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 400. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  27. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Oligoryzomys longicaudatus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-15].
  28. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 473, 1904. (ang.). 
  29. ↑ longicaudatus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-15] (ang.).
  30. ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 436. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryżaczek_długoogonowy&oldid=68353000”