Słaboszowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Słaboszowice
wieś
Ilustracja
Remiza
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

jędrzejowski

Gmina

Sędziszów

Liczba ludności (2020)

147[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-340[3]

Tablice rejestracyjne

TJE

SIMC

0267298[4]

Położenie na mapie gminy Sędziszów
Mapa konturowa gminy Sędziszów, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Słaboszowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Słaboszowice”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Słaboszowice”
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego
Mapa konturowa powiatu jędrzejowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Słaboszowice”
Ziemia50°35′03″N 20°11′39″E/50,584167 20,194167[1]

Słaboszowicewieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Sędziszów[4][5].

Integralne części wsi Słaboszowice[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0267306 Zarzecze kolonia

W Słaboszowicach urodził się Stanisław Berini[6].

Wieś duchowna, własność opactwa cystersów jędrzejowskich położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124355
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 20 [dostęp 2022-02-27]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1159 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Listopad 1831 – Lipiec 1847 Styczeń – 1863. I. Ostatni oficerowie polscy z r. 1831. Stanisław Berini. „Głos Narodu Ilustrowany”. 11, s. 1-2, 30 listopada 1901. 
  7. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 102.