SMS Adler (1884)
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1884 |
| Wodowanie |
grudzień 1884 |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
„Adler” → 41 (od 1910) |
| Wejście do służby |
1886 |
| Wycofanie ze służby |
1911 |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 95 ton |
| Długość |
41,2 metra |
| Szerokość |
4,2 m |
| Zanurzenie |
1,7 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa 2 kotły lokomotywowe moc 1300 KM 1 śruba | |
| Prędkość |
22 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka kal. 37 mm (2 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 356 mm |
| Załoga |
16 |
SMS Adler (SM Tb 41) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku, pierwsza z dwóch jednostek typu Adler. Okręt został zwodowany w grudniu 1884 roku w brytyjskiej stoczni Yarrow w Poplar, po czym wszedł do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine w 1886 roku. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 41. Okręt został wycofany ze służby w 1911 roku, a następnie został zezłomowany.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
SMS[a] „Adler” był jednym z dwóch torpedowców zamówionych w Wielkiej Brytanii. Oryginalny projekt został wykorzystany przy budowie brytyjskiego torpedowca HMS TB 80[1].
Okręt zbudowany został w stoczni Yarrow w Poplar (numer stoczniowy 694)[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1884 roku, a zwodowany został w grudniu 1884 roku[1][3][b]. Jednostka otrzymała nazwę drapieżnego ptaka – orła (niem. Adler).
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był niewielkim torpedowcem o długości całkowitej 41,2 metra, szerokości 4,2 metra i zanurzeniu 1,7 metra[1][3]. Wyporność normalna wynosiła 95 ton, zaś pełna 100 ton[1][3]. Okręt napędzany był przez maszynę parową o mocy 1300 KM, do której parę dostarczały dwa kotły lokomotywowe[1][3][c]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 22 węzły[1][3]. Jednostka zabierała zapas 28 ton węgla[2][4].
Okręt wyposażony był w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 356 mm[1][3]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 37 mm SFK L/23 Hotchkiss[1][3].
Załoga okrętu składała się z 16 osób[2][3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
W 1885 roku jednostka rozpoczęła próby morskie, na których osiągnęła prędkość ponad 23 węzły[5]. Torpedowiec został wcielony do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine w 1886 roku[1]. W 1890 roku w marynarce austro-węgierskiej wprowadzono podział torpedowców na klasy, w wyniku którego „Adler” został przyporządkowany do I klasy[4][6]. Po eksplozji kotła na bliźniaczym „Falke” w 1899 roku obie jednostki poddano remontowi i przebudowie, zmieniając m.in. kształt komina na prosty[7]. Od 1905 roku jednostkę używano jako portową łódź strażniczą[7]. W 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Adler” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 41[1]. Okręt wycofano ze służby w 1911 roku, a następnie został zezłomowany[3][7].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SMS – Seiner Majestät Schiff – Okręt Jego Mości.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 343 podaje, że okręt zwodowano w 1885 roku, zaś Brassey 1905 ↓, s. 321, że nastąpiło to w 1886 roku.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 343 podaje, że moc siłowni wynosiła 1250 KM, zaś Brassey 1905 ↓, s. 321, że 900 KM.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1894. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
- T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1905. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1905. (ang.).
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: ADLER torpedo boats (1886). Navypedia. [dostęp 2019-09-08]. (ang.).
- Andrzej Samek: Flota, której już nie ma. Kraków: Wydawnictwo Politechniki Krakowkiej, 2012. ISBN 978-83-7242-678-9.
