Sieja piżjan

Sieja piżjan
	Coregonus pidschian
	(Gmelin, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Podrodzina	siejowate
Rodzaj	Coregonus
Gatunek	sieja piżjan
Synonimy
	Coregonus baicalensis Dybowski 1874; Coregonus fera inarensis Järvi, 1928; Coregonus fluviatilis Isachenko 1925; Coregonus lavaretus pidschian (Gmelin, 1789); Coregonus polcur (Pallas, 1814); Coregonus sikus (Cuvier, 1829); Salmo pidschian Gmelin, 1789; Salmo polcur Pallas, 1814; Salmo sikus Cuvier, 1829;
	Coregonus baicalensis Dybowski 1874; Coregonus fera inarensis Järvi, 1928; Coregonus fluviatilis Isachenko 1925; Coregonus lavaretus pidschian (Gmelin, 1789); Coregonus polcur (Pallas, 1814); Coregonus sikus (Cuvier, 1829); Salmo pidschian Gmelin, 1789; Salmo polcur Pallas, 1814; Salmo sikus Cuvier, 1829;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Sieja piżjan^[3] (Coregonus pidschian) – gatunek ryby siejowatej.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zasiedla zlewisko Oceanu Arktycznego – od Finlandii po północno-wschodnią Syberię, oraz Kanada na wschód od Mackenzie. Przebywa w wodach przybrzeżnych mórz, w deltach i estuariach, na tarło wstępuje do rzek (do 1200 km w głąb lądu). Występują też słodkowodne formy niewędrowne.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Na północy zasiedla rzeki, tworząc formy wędrowne, osiągające do 50 cm. Formy stacjonarne mają do 30 cm. Ciało smukłe, głowa mała, zakończona otworem gębowym skierowanym ku dołowi. Wyrostki filtracyjne bardzo krótkie w liczbie około 20.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Odżywiają się bezkręgowcami zamieszkującymi dno zbiorników.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Tarło odbywa się od sierpnia do stycznia w rzekach lub przybrzeżnych strefach jezior, rzadziej na dużych głębokościach. Piżjany rosną powoli, samce osiągają dojrzałość płciową w 4–7, a samice 5–8 roku życia.

Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]

Nie ma większego znaczenia gospodarczego ze względu na ograniczoną liczbę stanowisk.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Coregonus pidschian, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Coregonus pidschian, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby słodkowodne, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), JacekJ. Wagner (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1997, ISBN 83-7129-441-7, OCLC 830128659 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Roland Gerstmeier, Thomas Romig: Słodkowodne ryby Europy. Warszawa: Multico, 2002. ISBN 83-7073-274-7.
Coregonus pidschian. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 5 września 2009]

[itis-1] Coregonus pidschian, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Coregonus pidschian, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[FTs-3] FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby słodkowodne, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), JacekJ. Wagner (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1997, ISBN 83-7129-441-7, OCLC 830128659 .

[1]

[2]

[3]