Siergiej Lebiediew (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Lebiediew
Сергей Николаевич Лебедев
Ilustracja
Siergiej Lebiediew (2018)
Pełne imię i nazwisko

Siergiej Nikołajewicz Lebiediew

Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1948
Dżyzak, Uzbecka SRR, ZSRR

Alma Mater

Akademia Dyplomatyczna MSZ ZSRR

Stanowisko

Dyrektor Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej (2000–2007) Sekretarz generalny Wspólnoty Niepodległych Państw (od 2007)

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” II Klasy (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” III Klasy (ZSRR) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Order Stefana Wielkiego (Mołdawia) Order „Danaker” Order Przyjaźni (Uzbekistan Order Przyjaźni Narodów (Białoruś) Order Honoru (Białoruś) Medal 20 lat Niepodległości Republiki Kazachstanu
Order Świętego Sergiusza Radoneżskiego I klasy
Siergiej Liebiediew wraz z prezydentem Federacji Rosyjskiej Władimirem Putinem w 2008

Siergiej Nikołajewicz Lebiediew (ros. Сергей Николаевич Лебедев, ur. 9 kwietnia 1948 w Dżyzaku) – rosyjski funkcjonariusz służb specjalnych oraz polityk. W latach 2000–2007 dyrektor Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Od 2007 sekretarz generalny Wspólnoty Niepodległych Państw. Generał armii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Siergiej Lebiediew obok prezydenta Azerbejdżanu İlhama Əliyeva w 2018

W 1970 ukończył filię Kijowskiego Instytutu Politechnicznego w Czernihowie z tytułem inżyniera-mechanika. Następnie podjął w nim pracę. W latach 1971–1972 służył w Armii Radzieckiej.

Od 1973 roku służba w organach bezpieczeństwa (KGB),od 1975 roku w wywiadzie (I Zarząd Główny KGB). Ukończył Kijowską Szkołę KGB (przygotowanie kontrwywiadowcze) oraz Instytut Czerwonego Sztandaru KGB (przygotowanie wywiadowcze). W 1978 roku z wyróżnieniem zakończył studia w Akademii Dyplomatycznej MSZ ZSRR. Przeszedł wszystkie szczeble kariery od szeregowego oficera operacyjnego do oficjalnego przedstawiciela SWR w Stanach Zjednoczonych (1998-2000). Wielokrotnie służbowo i długie okresy przebywał za granicą (RFN, NRD, później zjednoczone Niemcy). Od 20 maja 2000 do 5 października 2007 był dyrektorem Służby Wywiadu Zagranicznego.

Włada niemieckim i angielskim.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президента Российской Федерации от 22 апреля 2013 года № 407 «О награждении орденом Александра Невского Лебедева С. Н.» [online], docs.cntd.ru [dostęp 2020-06-23].
  2. Указ Президента Украины от 24 августа 2013 года № 452/2013 «О награждении государственными наградами Украины граждан иностранных государств» [online], search.ligazakon.ua [dostęp 2020-06-23].
  3. За что директор СВР получил орден Штефана Чел Маре? [online], compromat3.narod.ru [dostęp 2020-06-23].
  4. Указ Президента Кыргызской Республики от 11 апреля 2003 года УП № 121 «О награждении орденом „Данакер“ Лебедева С. Н.»
  5. Указ Президента Республики Беларусь №636 от 30.12.2002г. [online], www.kaznachey.com [dostęp 2020-06-23].
  6. Лукашенко наградил Сергея Лебедева орденом Почета [online], www.belta.by, 29 marca 2018 [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  7. Аб узнагароджанні С.М.Лебедзева [online], www.pravo.by [dostęp 2020-06-23].
  8. Указ Президента Туркменистана от 11 октября 2019 года «О награждении Председателя Исполнительного комитета – Исполнительного секретаря Содружества Независимых Государств Лебедева Сергея Николаевича орденом Туркменистана «Bitaraplyk» [online], www.parahat.info [dostęp 2020-06-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]