Sieweczka długonoga
| Anarhynchus asiaticus | |||
| (Pallas, 1773) | |||
_(8079444645).jpg) Samiec w szacie godowej | |||
.jpg) Szata spoczynkowa | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
sieweczka długonoga | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Sieweczka długonoga (Anarhynchus asiaticus)[3] – gatunek wędrownego ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae).
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisał naukowo Peter Simon Pallas w 1773 roku w 2. tomie książki Reise durch verschiedene Provinzen des Russischen Reichs, nadając mu nazwę Charadrius asiaticus. Jako miejsce typowe autor wskazał słone jeziora w południowej części tatarskich stepów na zachodzie Imperium Rosyjskiego[4][5]. W 2024 roku gatunek przeniesiono do Anarhynchus[3][6].
Takson ten niekiedy łączono w jeden gatunek z sieweczką stepową (A. veredus)[5]. Nie wyróżnia się podgatunków[5][7].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Sieweczka długonoga gniazduje w Azji Środkowej od wybrzeży Morza Kaspijskiego po północno-zachodnie Chiny, zimuje we wschodniej i południowej Afryce, zalatuje m.in. do Europy[2][8]. W Polsce zaobserwowana po raz pierwszy w 2017 roku[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samiec w szacie godowej z rdzawą półobrożą, białym gardłem i czołem, brązową czapeczką i paskiem ocznym[8]. U samicy w szacie godowej obroża szara o rdzawym zabarwieniu[8]. Brzuch u obu płci biały, grzbiet brązowy. Szata spoczynkowa podobna do szaty godowej samicy[8]. Młode są jasno łuskowane na grzbiecie[8]. Podobna do sieweczki pustynnej i syberyjskiej.
Długość: 18–20 cm; masa ciała 60–91 g; rozpiętość skrzydeł 55–61 cm[5].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sieweczkę długonogą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International z 2016 roku, mieści się w przedziale 40–55 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ D. Lepage: sieweczka długonoga Charadrius asiaticus. [w:] Avibase - Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2022-10-15]. (pol. • ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Charadrius asiaticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2022-1 [dostęp 2022-10-09] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Charadriinae Leach, 1820 - sieweczki (wersja: 2023-12-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-04].
- ↑ P.S. Pallas, Reise durch verschiedene Provinzen des Russischen Reichs, t. 2 cz. 2, 1773, s. 715 (łac. • niem.).
- ↑ a b c d Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Caspian Plover (Charadrius asiaticus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)].
- ↑ David Černý, Rossy Natale. Comprehensive taxon sampling and vetted fossils help clarify the time tree of shorebirds (Aves, Charadriiformes). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 177. DOI: 10.1016/j.ympev.2022.107620. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Buttonquail, thick-knees, sheathbills, plovers, oystercatchers, stilts, painted-snipes, jacanas, Plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e Lars Jonsson, Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, 2006, ISBN 83-7319-927-6.
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 34. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2017. „Ornis Polonica”. 59, s. 119–153, 2018.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).