Sinodraconarius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sinodraconarius
Zhao et Li, 2018
Ilustracja
Sinodraconarius yuiA: płytka płciowa, B: wulwa, C: samiec, D i E: samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

pająki wyższe

Rodzina

lejkowcowate

Podrodzina

Coelotinae

Rodzaj

Sinodraconarius

Typ nomenklatoryczny

Sinodraconarius sangjiuensis Zhao et Li, 2018

Sinodraconariusrodzaj pająków z rodziny lejkowcowatych. Obejmuje 5 opisanych gatunków.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Aparat kopulacyjny samca S. yui. C: konduktor, CDA: apofiza grzbietowa konduktora, CF: rowek na cymbium, ST: subtegulum, T: tegulum, E: embolus, EB: podstawa embolusa, MA: apofyza medialna, RTA: apofiza retrolateralna goleni, LTA: apofiza lateralna goleni, PA: apofiza rzepki

Pająki osiągające od 6,9 do 17,6 mm długości ciała. Karapaks mają niemal gruszkowaty w kształcie, beżowy do brązowego, porośnięty czarnym szczecinkami. Jamka karapaksu jest podłużna. Szczękoczułki mają po trzy zęby na krawędziach przednich i po dwa na krawędziach tylnych. Sercowate w zarysie sternum ma kolor brązowawy. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Na wierzchu prawie owalnej, ubarwionej szaro lub ciemnoszaro opistosmy (odwłoka) widnieje cztery lub pięć szarawych szewronów[1].

Genitalia samicy mają szerokie, odlegle rozstawione spermateki z krótkimi przewodami kopulacyjnymi, otwierającymi się pośrodku płytki płciowej. Ta z kolei cechuje się położonymi bocznie kapturkami, małym, dwukrotnie dłuższym, niż szerokim, sercowatym przedsionkiem, brakiem zębów oraz obecnością przegrody. Nogogłaszczki samca mają rozwidloną apofizę rzepki, goleń o wystającej poza jej obręb apofizie retrolateralnej, rozwiniętej apofizie lateralnej oraz długiej i palcowatej apofyzie medialnej, cymbium z rowkiem krótszym niż połowa jego długości, szerokie tegulum oraz krótki konduktor z małą listewką nasadową na szczycie oraz wykształconą apofizą grzbietową. Charakterystyczne jest dla rodzaju ponadto silne zakrzywienie goleni tak, że jej grzbietowa powierzchnia tworzy z rzepką niemal kąt prosty, a brzuszna kąt 45°[1].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele rodzaju występują endemicznie w Chinach. Zasięgiem obejmują Tybet i Junnan[1].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 2018 roku przez Zhao Zhe i Li Shuqianga[2][1] na łamach „ZooKeys” poprzez wyodrębnienie z obfitego w gatunki rodzaju Draconarius. Nazwa rodzajowa oznacza po łacinie „chiński Draconarius[1]. Wyniki molekularnej analizy filogenetycznej z 2023 roku wskazują, że rodzaj ten zajmuje siostrzaną pozycję względem rodzaju Nuconarius, tworząc z nim klad siostrzany dla Hengconarius. Z kolei grupa tych trzech rodzajów zajmują pozycję siostrzaną względem Yunguirius[3].

Do rodzaju tego należy 5 opisanych gatunków[2][1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Bing Li, Zhe Zhao, Chuntian Zhang, Shuqiang Li. Sinodraconarius gen. n., a new genus of Coelotinae spiders from Southwest China (Araneae, Agelenidae). „ZooKeys”. 770, s. 117-135, 2018. DOI: 10.3897/zookeys.770.22470. 
  2. a b Gen. Sinodraconarius Zhao & S. Q. Li, 2018. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2023-05-04].
  3. Li B., Zhao Z., Okumura K.-I., Meng K., Li S., Chen H.. Yunguirius gen. nov., a new genus of Coelotinae (Araneae, Agelenidae) spiders from southwest China. „ZooKeys”. 1159, s. 51-67, 2023. DOI: 10.3897/zookeys.1159.100786.