Smażony pająk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Smażone pająki na targu w Skuon

Smażony pająk – lokalna potrawa przyrządzana w Kambodży, stanowiąca tamtejszy przysmak.

Sprzedaż tej przekąski jest popularną atrakcją dla turystów przejeżdżających przez miasto Skuon (dystrykt Cheung Prey, prowincja Kampong Cham). Chociaż smażone pająki są dostępne także w innych częściach kraju, na przykład w Phnom Penh, to centrum ich popularności skupia się właśnie w Skuon – miasteczku handlowym oddalonym od stolicy o 75 km[1]. Przekąska kosztuje około 300 rielów kambodżańskich, czyli około 8 centów amerykańskich za sztukę (stan na rok 2002)[2].

Pająki hoduje się w jamach w ziemi na terenie wiosek położonych na północ od Skuon lub odławia w pobliskich lasach, gdzie są dokarmiane. Następnie smaży się je na oleju. Do końca nie wiadomo, dlaczego pojawiły się takie praktyki. Niewykluczone, że miejscowa ludność mogła zacząć jeść pająki z desperacji w latach panowania ekstremistycznego ugrupowania politycznego Czerwonych Khmerów, kiedy to w państwie brakowało żywności[3]. Popularność tej potrawy jest stosunkowo nowym zjawiskiem, mającym swoje początki w późnych latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku[4].

Pająki sprzedawane na targu pochodzą z rodziny ptasznikowatych i w języku khmerskim nazywane są a-ping. Osiągają rozmiar ludzkiej dłoni[2]. Najczęściej są to przedstawiciele gatunków Haplopelma longipes i Haplopelma albostriatum, ale ponieważ pająki dowożone są z różnych regionów kraju, prawdopodobnie w potrawach oferowanych jest więcej gatunków[5].

Sposób przyrządzania[edytuj | edytuj kod]

Najpierw rozgnieciony czosnek jest zasmażany na oleju do momentu, gdy zacznie wydzielać zapach. Wtedy na patelni kładzie się pająki obtoczone w mieszaninie z glutaminianu sodu, cukru oraz soli. Smaży się je do czasu, gdy odnóża prawie zupełnie zesztywnieją, gdyż wtedy zawartość odwłoku nie ma już tak płynnej konsystencji[6]. Smak potrawy określany jest jako mdły, raczej jako coś pomiędzy kurczakiem i dorszem[1]. Zaś sama struktura potrawy zmienia się – od chrupkiej powłoki do miękkiego środka. W odnóżach nie ma zbyt wiele jedzenia, podczas gdy głowotułów i odwłok zawierają delikatne, białe mięso[1]. Odwłok zawiera brązową substancję, na którą składają się organy wewnętrzne zwierzęcia, a także jaja oraz kał. Jedni uważają tę część potrawy za smakołyk, drudzy odradzają jej spożywania[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Rigby, Rhymer (2002)."Tuck into a Tarantula"
  2. a b Spiderwomen serve up Cambodia's creepy caviar. [w:] ABC News Online [on-line]. 2 września 2002. (ang.). (kopia w Internet Archive)
  3. Ray, Nick (2002), Lonely Planet Cambodia, Lonely Planet Publications, ISBN 1-74059-111-9. s. 308.
  4. Michael Freeman, Cambodia, London: Reaktion Books, 2004, s. 33, ISBN 1-86189-186-5, OCLC 53393054.
  5. Alan L. Yen, Sophoanrith Ro. The sale of tarantulas in Cambodia for food or medicine: is it sustainable?. „Journal of Threatened Taxa”. 5, 1, s. 3548–3551, 2013. (ang.). 
  6. Michael Freeman, Cambodia, London: Reaktion Books, 2004, s. 34, ISBN 1-86189-186-5, OCLC 53393054.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]