Łubnie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne redakcyjne
Linia 48: Linia 48:
[[Plik:Jeremi Wiśniowiecki.jpg|thumb|left|120px|książę [[Jeremi Wiśniowiecki|Jarema]]]]
[[Plik:Jeremi Wiśniowiecki.jpg|thumb|left|120px|książę [[Jeremi Wiśniowiecki|Jarema]]]]


W [[1648]] w czasie [[Powstanie Chmielnickiego|Powstania Chmielnickiego]] po wycofaniu wojsk i dworzan [[książę|księcia]] [[Jeremi Wiśniowiecki|Jeremiego Wiśniowieckiego]] doszło do [[Czerń (ruskie chłopstwo)|powstania chłopskiego]] na [[Zadnieprze|Zadnieprzu]], które doprowadziło do zniszczenia Łubniów m.in. pałacu książęcego i kościoła św. Michała<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.jarema.art.pl/Testament.htm| tytuł = testament Jeremiego Wiśniowieckiego| data dostępu = 1 października 2009| autor = | opublikowany = [http://www.jarema.art.pl Jarema.art.pl] | praca = | data = 28 marca 1651| język = pl}}</ref> o.o. [[Bernardyni|bernardynów]] pw. św. Michała<ref name="L">{{cytuj stronę| url =http://www.jarema.art.pl/Lubnie.htm| tytuł = Łubnie - reportaż| data dostępu = 1 października 2009| autor = Jakub Pączek, Jurij Rudnicki| opublikowany = [http://www.jarema.art.pl Jarema.art.pl] | praca = | data = | język = pl}}</ref>. Z zabytków z czasów Wiśniowieckich (sprzed 1648 r.) pozostały w muzeum regionalnym jedynie fragmenty kolumny z pałacu o oraz drzwi z kościoła o.o. bernardynów. Teren, gdzie znajdował się pałac - rezydencja Wiśniowieckich nie jest dostępny<ref name="L"/>.
W [[1648]] w czasie [[Powstanie Chmielnickiego|Powstania Chmielnickiego]] po wycofaniu wojsk i dworzan [[książę|księcia]] [[Jeremi Wiśniowiecki|Jeremiego Wiśniowieckiego]] doszło do [[Czerń (ruskie chłopstwo)|powstania chłopskiego]] na [[Zadnieprze|Zadnieprzu]], które doprowadziło do zniszczenia Łubniów m.in. pałacu książęcego i kościoła<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.jarema.art.pl/Testament.htm| tytuł = testament Jeremiego Wiśniowieckiego| data dostępu = 1 października 2009| autor = | opublikowany = [http://www.jarema.art.pl Jarema.art.pl] | praca = | data = 28 marca 1651| język = pl}}</ref> o.o. [[Bernardyni|bernardynów]] pw. św. Michała<ref name="L">{{cytuj stronę| url =http://www.jarema.art.pl/Lubnie.htm| tytuł = Łubnie - reportaż| data dostępu = 1 października 2009| autor = Jakub Pączek, Jurij Rudnicki| opublikowany = [http://www.jarema.art.pl Jarema.art.pl] | praca = | data = | język = pl}}</ref>. Z zabytków z czasów Wiśniowieckich (sprzed 1648 r.) pozostały w muzeum regionalnym jedynie fragmenty kolumny z pałacu o oraz drzwi z kościoła o.o. bernardynów. Teren, gdzie znajdował się pałac - rezydencja Wiśniowieckich nie jest dostępny<ref name="L"/>.


Od 1648 roku w granicach Rosji. W latach [[1648]]-[[1781]] w Łubniach stacjonował Pułk Łubieński [[Kozacy zaporoscy|wojska zaporoskiego]].
Od 1648 roku w granicach Rosji. W latach [[1648]]-[[1781]] w Łubniach stacjonował Pułk Łubieński [[Kozacy zaporoscy|wojska zaporoskiego]].

Wersja z 22:19, 1 mar 2011

Szablon:Miasto zagranica infobox Łubnie (ukr. Лубни, trb. Łubny, trl. Lubni) – miasto na Ukrainie, nad Sułą, w obwodzie połtawskim, siedziba rejonu łubieńskiego; ok. 52,2 tys. mieszk.

Dawna polska rezydencja magnacka, siedziba książąt Wiśniowieckich, w tym sławnego księcia Jeremiego.

Historia

Łubnie są jednym z najstarszych ukraińskich miast, według legendy założonym w 988 roku przez Włodzimierza I Wielkiego. Miejscowość po raz pierwszy w źródłach pisanych pojawia się w 1107 roku.

Początkowo osada miała charakter stricte obronny. Jej rozwój przypada na XV i XVI wiek. Od 1569 roku znajdowało się granicach Korony. W 1591 miasto zostało lokowane na prawie magdeburskim i otrzymało herb.

W 1596 roku w pobliżu Łubni hetman Stanisław Żółkiewski rozbił ostatecznie powstanie kozackie Nalewajki. W tym samym roku Reinhold Heidenstein zapisał "zamek przed siedmią laty przez Aleksandra Wiśniowieckiego starostę czerkaskiego wystawiony. Na rzece Sule jest most bardzo długi, przez który już na stepy się wychodzi...". Na mapie Beauplana zaznaczony jest zamek i obwarowania miejskie.

książę Jarema

W 1648 w czasie Powstania Chmielnickiego po wycofaniu wojsk i dworzan księcia Jeremiego Wiśniowieckiego doszło do powstania chłopskiego na Zadnieprzu, które doprowadziło do zniszczenia Łubniów m.in. pałacu książęcego i kościoła[1] o.o. bernardynów pw. św. Michała[2]. Z zabytków z czasów Wiśniowieckich (sprzed 1648 r.) pozostały w muzeum regionalnym jedynie fragmenty kolumny z pałacu o oraz drzwi z kościoła o.o. bernardynów. Teren, gdzie znajdował się pałac - rezydencja Wiśniowieckich nie jest dostępny[2].

Od 1648 roku w granicach Rosji. W latach 1648-1781 w Łubniach stacjonował Pułk Łubieński wojska zaporoskiego.

Po wybudowaniu kolei prowadzącej przez miasto w 1901 roku nastąpił rozwój przemysłu w Łubniach. Podczas okupacji niemieckiej Łubnie były jednym z głównych skupisk partyzantki sowieckiej.

Demografia

Demografia
1638 1897 1907 1926 1979 1989 2001 2005
2 646 10 097 11 800 21 000 54 216 59 478 52 572 50 232

Osoby związane z miastem

Łubnie w literaturze

Miejscowość, jako siedziba Jeremiego Wiśniowieckiego, pojawia się w Ogniem i mieczem Henryka Sienkiewicza. Tak narrator krytykuje niechęć kniahini do wysłania swoich synów do Łubni[3]: Szablon:CytatD

opis sali niebieskiej w pałacu Wiśniowieckich w Łubniach Szablon:CytatD

Szablon:CytatD

wymarsz z Łubniów wojsk księcia Jeremiego Wiśniowieckiego w 1648 Szablon:CytatD

Linki zewnętrzne

  1. testament Jeremiego Wiśniowieckiego. Jarema.art.pl, 28 marca 1651. [dostęp 1 października 2009]. (pol.).
  2. a b Jakub Pączek, Jurij Rudnicki: Łubnie - reportaż. Jarema.art.pl. [dostęp 1 października 2009]. (pol.).
  3. Henryk Sienkiewicz - Trylogia - Ogniem i mieczem, Tom I rozdzia³ IV