Pałac w Siemianowicach Śląskich: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. W latach 1921-1926 zespół pałacowy zmodernizowano. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był [[Józef Kiedroń]] - b. minister w [[Drugi rząd Władysława Grabskiego|rządzie Władysława Grabskiego]], gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura. <br /> |
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. W latach 1921-1926 zespół pałacowy zmodernizowano. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był [[Józef Kiedroń]] - b. minister w [[Drugi rząd Władysława Grabskiego|rządzie Władysława Grabskiego]], gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura. <br /> |
||
Władze niemieckie w czasie okupacji w latach 1939-1945 nakazały przebudować reprezentacyjne sale na małe pokoje biurowe i wybić nowe otwory okienne, przez co w znacznym stopniu zniszczono zabytkowy wystrój. |
|||
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od [[Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice|kopalni "Siemianowice"]]. W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie [[kubatura]] głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³. |
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od [[Kopalnia Węgla Kamiennego Siemianowice|kopalni "Siemianowice"]]. W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie [[kubatura]] głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³. |
||
Wersja z 12:21, 3 lis 2012
 nr rej. R.9/46 z 4.12.1946 A-1289/82 z z 19.04.1982[1] | |
 Pałac w 2007 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Chopina 11-17 |
| Typ budynku |
pałac |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
XVII wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
1778, XIX w. |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Hunter von Gradon, Donnersmarckowie |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Pałac w Siemianowicach (nazywany również Pałacem Mieroszewskich lub Pałacem Donnersmarcków) – klasycystyczny pałac znajdujący się w Siemianowicach Śląskich przy ulicy Chopina.
Budowę pałacu zapoczątkował w XVII wieku ród Mieroszewskich herbu Ślepowron, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr od co najmniej XVI wieku. Z czasów Mieroszewskich pochodzi najstarsza barokowa część pałacu nakryta łamanym "dachem polskim". Dobra w skład których wchodził pałac zostały sprzedane w 1692 roku przez Stanisława Mieroszewskiego i stały się własnością Bogusława Hunter von Gradon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn Karol Henckel von Donnersmarck. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn Łazarz Henckel von Donnersmarck. Niedługo później, w latach 1778-1789 pałac został rozbudowany[2] poprzez dobudowanie do skrzydła północnego Mieroszewskich nowego skrzydła od zachodu. W czasie wojen napoleońskich (IV koalicja antyfrancuska) w 1807 r. pałac został splądrowany. Niedługo później około 1830 roku nastąpiła kolejna przebudowa, podczas której przebudowano kaplicę i elewacje[3] oraz połączono północne barokowe skrzydło Mieroszewskich z nowym skrzydłem w stylu klasycystycznym od wschodu, w które wtopiono wcześniejszą wieżę bramną. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Około 1850 roku do korpusu głównego dostawiono oficynę południową (rozebraną w 1934 roku[4]), a w 2 poł. XIX w. zmieniono m.in. klatkę schodową[5]. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali zespół pałacowy.
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. W latach 1921-1926 zespół pałacowy zmodernizowano. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był Józef Kiedroń - b. minister w rządzie Władysława Grabskiego, gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura.
Władze niemieckie w czasie okupacji w latach 1939-1945 nakazały przebudować reprezentacyjne sale na małe pokoje biurowe i wybić nowe otwory okienne, przez co w znacznym stopniu zniszczono zabytkowy wystrój.
W 1990 roku został przejęty przez władze miejskie od kopalni "Siemianowice". W 2005 roku z bonifikatą kupiła go firma Silesia sp. z o.o. i opracowała plan adaptacji na hotel autorstwa inż. arch. Kazimierza Stamirowskiego z Siemianowic. W 2009 roku pałac zaczęto częściowo remontować. W 2011 roku pałac kupił firma Prestige Residences z Katowic. Obecnie kubatura głównego korpusu wynosi ponad 23 tys m³.
Galeria
-
Barokowa brama z XVIII w. -
Skrzydło z XIX wieku
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ Józef Pilch "Leksykon Zabytków architektury Górnego Śląska", wyd. Arkady, s.366
- ↑ Józef Pilch "Leksykon Zabytków architektury Górnego Śląska", wyd. Arkady, s.366
- ↑ Józef Pilch "Leksykon Zabytków architektury Górnego Śląska", wyd. Arkady, s.366
- ↑ Józef Pilch "Leksykon Zabytków architektury Górnego Śląska", wyd. Arkady, s.366
Bibliografia
- Antoni Halor, Wokół dawnej kaplicy siemianowickiego pałacu, Siemianowice 1998
- Antoni Halor, Przewodnik Siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, Siemianowice 2000
