Smolińcy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|źródła=2011-10 }} |
|||
'''Smolińcy''' - [[Słowianie połabscy|plemię połabskie]] zamieszkujące obok [[Drzewianie|Drzewian]] na zachodnim brzegu [[Łaba|Łaby]] w rejonie dzisiejszego miasta [[Parchim]]. Wzmiankowani w Annales regni Francorum po raz pierwszy w [[808]] jako ''Smeldingos'' i w 809 jako ''Smeldingorumi'' przy okazji opisu próby podporządkowania ich przez księcia Obodrytów [[Drożko|Drożka]]. W 809 wzmiankowani w [[Chronicon Moissiacense]] jako ''Semeldinc''. Od północy graniczyli z nimi [[Bytyńcy]]. Ich grody znajdowały się m.in. w dzisiejszym [[Grebs-Niendorf|Menkendorf]]<ref>Zuerst Georg Christian Friedrich Lisch : Die Burg Glaisin und die Connoburg. In: Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde, Bd. 26 (1861), S. 196-212, hier S. 208.</ref> i [[Friedrichsruhe]]<ref>Fred Ruchhöft, Vom slawischen Stammesgebiet zur deutschen Vogtei; die Entwicklung der Territorien in Ostholstein, Lauenburg, Mecklenburg und Vorpommern im Mittelalter. (Archäologie und Geschichte im Ostseeraum, Band 4), Rahden/Westf. 2008 ISBN 978-3-89646-464-4, Seite 91</ref>. Przypuszczalnie utracili swoją odrębność na rzecz Obodrytów. Nie zostali wymordowani, a izolacja osad spowodowała, że zachowali swoją odrębność i tożsamość do [[XVIII wiek]]u. Centrum polityczne Smolińców znajdowało się w grodzie określonym w Chronicon Anianense w 809 roku jaka ''Connoburg''. Należeli do [[Związek obodrycki|Związku obodryckiego]]. |
'''Smolińcy''' - [[Słowianie połabscy|plemię połabskie]] zamieszkujące obok [[Drzewianie|Drzewian]] na zachodnim brzegu [[Łaba|Łaby]] w rejonie dzisiejszego miasta [[Parchim]]. Wzmiankowani w Annales regni Francorum po raz pierwszy w [[808]] jako ''Smeldingos'' i w 809 jako ''Smeldingorumi'' przy okazji opisu próby podporządkowania ich przez księcia Obodrytów [[Drożko|Drożka]]. W 809 wzmiankowani w [[Chronicon Moissiacense]] jako ''Semeldinc''. Od północy graniczyli z nimi [[Bytyńcy]]. Ich grody znajdowały się m.in. w dzisiejszym [[Grebs-Niendorf|Menkendorf]]<ref>Zuerst Georg Christian Friedrich Lisch : Die Burg Glaisin und die Connoburg. In: Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde, Bd. 26 (1861), S. 196-212, hier S. 208.</ref> i [[Friedrichsruhe]]<ref>Fred Ruchhöft, Vom slawischen Stammesgebiet zur deutschen Vogtei; die Entwicklung der Territorien in Ostholstein, Lauenburg, Mecklenburg und Vorpommern im Mittelalter. (Archäologie und Geschichte im Ostseeraum, Band 4), Rahden/Westf. 2008 ISBN 978-3-89646-464-4, Seite 91</ref>. Przypuszczalnie utracili swoją odrębność na rzecz Obodrytów. Nie zostali wymordowani, a izolacja osad spowodowała, że zachowali swoją odrębność i tożsamość do [[XVIII wiek]]u. Centrum polityczne Smolińców znajdowało się w grodzie określonym w Chronicon Anianense w 809 roku jaka ''Connoburg''. Należeli do [[Związek obodrycki|Związku obodryckiego]]. |
||
Wersja z 11:31, 2 gru 2015
Smolińcy - plemię połabskie zamieszkujące obok Drzewian na zachodnim brzegu Łaby w rejonie dzisiejszego miasta Parchim. Wzmiankowani w Annales regni Francorum po raz pierwszy w 808 jako Smeldingos i w 809 jako Smeldingorumi przy okazji opisu próby podporządkowania ich przez księcia Obodrytów Drożka. W 809 wzmiankowani w Chronicon Moissiacense jako Semeldinc. Od północy graniczyli z nimi Bytyńcy. Ich grody znajdowały się m.in. w dzisiejszym Menkendorf[1] i Friedrichsruhe[2]. Przypuszczalnie utracili swoją odrębność na rzecz Obodrytów. Nie zostali wymordowani, a izolacja osad spowodowała, że zachowali swoją odrębność i tożsamość do XVIII wieku. Centrum polityczne Smolińców znajdowało się w grodzie określonym w Chronicon Anianense w 809 roku jaka Connoburg. Należeli do Związku obodryckiego.
Zobacz też: Słowianie, plemiona słowiańskie, Smoleńcy
- ↑ Zuerst Georg Christian Friedrich Lisch : Die Burg Glaisin und die Connoburg. In: Jahrbücher des Vereins für Mecklenburgische Geschichte und Altertumskunde, Bd. 26 (1861), S. 196-212, hier S. 208.
- ↑ Fred Ruchhöft, Vom slawischen Stammesgebiet zur deutschen Vogtei; die Entwicklung der Territorien in Ostholstein, Lauenburg, Mecklenburg und Vorpommern im Mittelalter. (Archäologie und Geschichte im Ostseeraum, Band 4), Rahden/Westf. 2008 ISBN 978-3-89646-464-4, Seite 91