Piotrowice Nyskie: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 83.29.38.49) i przywrócono wersję 56070686 autorstwa Krzysiek 123456789 |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
Linia 68: | Linia 68: | ||
Według rejestru [[Narodowy Instytut Dziedzictwa|Narodowego Instytutu Dziedzictwa]] na listę zabytków wpisany jest<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/OPO-rej.pdf|tytuł=Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego|opublikowany=Narodowy Instytut Dziedzictwa|data dostępu=27.12.2012|strony=74}}</ref>: |
Według rejestru [[Narodowy Instytut Dziedzictwa|Narodowego Instytutu Dziedzictwa]] na listę zabytków wpisany jest<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/OPO-rej.pdf|tytuł=Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego|opublikowany=Narodowy Instytut Dziedzictwa|data dostępu=27.12.2012|strony=74}}</ref>: |
||
* zespół pałacowy: |
* zespół pałacowy: |
||
**[[Pałac w Piotrowicach Nyskich]] - został wybudowany w 1660 r. w stylu barokowym, jednak już w XIV wieku istniała w Piotrowicach obronna siedziba rycerska, należąca do spadkobierców Mikołaja Czelmego. Świadczy o tym dokument z 24 maja 1369 r., zgodnie z którym rycerze Jathink i Piotr zrzekli się wszelkich praw mogących przysługiwać im w odniesieniu do dóbr i siedziby obronnej (Burg) w Piotrowicach. W 1660 r., zapewne na miejscu starszego założenia obronnego i być może z wykorzystaniem jego murów, wzniesiono barokowy pałac dla biskupa Sebastiana Rostocka. W 1829 r. pałac ten został częściowo przebudowany w stylu klasycystycznym. Po raz kolejny przebudowano go w XX w., czego wynikiem jest częściowe zatarcie pierwotnych cech stylowych. Pałac jest obecnie piętrową budowlą na rzucie nieregularnego prostokąta z niewielkim dziedzińcem wewnętrznym. Wewnętrzny dziedziniec jest otoczony krużgankiem arkadowym (górna kondygnacja arkad jest obecnie zamurowana). Z południowego skrzydła pałacu występuje niewielki ryzalit z nadbudowaną wieżą. Naroża budowli są wzmocnione kamiennymi [[Skarpa (architektura)|szkarpami]]. Na elewacji frontowej widnieje odsłonięty fragment dekoracji [[Sgraffito|sgraffitowej]] z datami 1660 i 1829 r. oraz literami PGB. Pałac został zbudowany w miejscu odznaczającym się naturalnymi walorami obronnymi: na skraju [[Terasa|terasy]] nad doliną potoku. Po stronie zachodniej, u podnóża terasy, znajduje się niewielki staw. Inny staw, usytuowany na terenie wyżej położonym, ciągnie się wzdłuż dawnych zabudowań folwarcznych, po prawej stronie drogi do Otmuchowa, na południowy zachód od pałacu. Stawy te są pozostałością dawnych fos wokół pałacu. Po 1945 r. pałac przeznaczony został na mieszkania dla pracowników tutejszego [[Państwowe Gospodarstwo Rolne|PGR-u]]. Nieremontowany i zaniedbany, mimo to zachował się w dobrym stanie. Obecnie dwór wraz z przyległym parkiem jest własnością prywatną. W budynku i parku od wiosny 2008 r. prowadzone są prace porządkowe i renowacyjne. |
|||
** [[Pałac w Piotrowicach Nyskich]] - został wybudowany w 1660 r. jako dwór, 1829 r., 1930 r. renesansowy, otoczony parkiem. Po 1945 r. przeznaczony został na mieszkania dla pracowników tutejszego [[Państwowe Gospodarstwo Rolne|PGR-u]]. Nieremontowany i zaniedbany, mimo to zachował się w dobrym stanie. W budynku dworu, od północnej strony znajduje się kaplica, do której z zewnątrz prowadzą drzwi z rzeźbioną późnorenesansową dekoracją z XVII w. Obok wejścia do kaplicy znajduje się wyryty na ścianie [[herb]] [[Archidiecezja wrocławska|biskupów wrocławskich]]. Na jednym z naroży znajduje się zegar słoneczny. Obecnie dwór wraz z przyległym parkiem jest własnością prywatną. W budynku i parku od wiosny 2008 r. prowadzone są prace porządkowe i renowacyjne |
|||
***W północnym skrzydle pałacu mieści się kaplica z zabytkowym wyposażeniem, w skład którego wchodzą: barokowy ołtarz z trzeciej ćwierci XVII w. (z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem), barokowy tron biskupi z tego samego okresu, ławy z XVII w., trzy obrazy z XVIII w. oraz barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII w. W zwieńczeniu ołtarza (obecnie oddzielnie zawieszonym) widnieje kartusz herbowy biskupa Sebastiana Rostocka. W balustradzie schodów przed wejściem do kaplicy jest osadzona późnorenesansowa, dwustronnie płaskorzeźbiona płyta marmurowa z pierwszej połowy XVII w., ze sceną Ukrzyżowania i dwoma kartuszami herbowymi. Obok wejścia do kaplicy znajduje się wyryty na ścianie [[herb]] [[Archidiecezja wrocławska|biskupów wrocławskich]]. Na jednym z naroży znajduje się zegar słoneczny. |
|||
** |
**park, z poł. XIX w., drzewostan parkowy jest mocno zróżnicowany pod względem składu gatunkowego. Wiek najstarszych nasadzeń sięga 110-180 lat, maksymalnie 210 lat. |
||
== Turystyka == |
== Turystyka == |
Wersja z 13:56, 9 paź 2019
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Pałac | |
Państwo | opolskie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
ok. 220 m n.p.m. |
Liczba ludności (2011) |
287[1] |
Strefa numeracyjna |
77 |
Kod pocztowy |
48-385[2] |
Tablice rejestracyjne |
ONY |
SIMC |
0500910 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Piotrowice Nyskie – (niem. Peterwitz) wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Otmuchów[3].
Do wsi należy przysiółek Krakówkowice, (niem. Krackwitz, w latach 1936-45 Wiesental O.S., od 1945 r. przez kilka lat Krakowiec).
Położenie
Wieś położona jest ok. 19 km od Nysy, 7 km od Otmuchowa i ok. 3 km od granicy państwa z Czechami, na Obniżeniu Otmuchowskim.
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0500926 | Krakówkowice | przysiółek |
Przynależność administracyjna
- Do połowy XVIII wieku wieś w księstwie nyskim
- Od 1945 w powiecie nyskim
- Do 1973 w gromada Kałków, w powiecie nyskim
- Do 1975 w gminie Kałków, w powiecie nyskim
- Do 1976 w gminie Kałków, w województwie opolskim
- Do 1990 w gminie Otmuchów, w województwie opolskim;
- Do 1998 w gminie Otmuchów, w województwie opolskim;
- Od 1998 roku w gminie Otmuchów, w powiecie nyskim, w województwie opolskim.
Nazwa
Daty wzmianek o miejscowości oraz stare nazwy używane oficjalnie:
- 1284 r. - Petrovici
- 1300 r. - Pitirwitz,Petrowycz,Petrowitz
- 1579 r. - Pitterwitz
- 1666 r. - Peterwitz
- 1784 r. - Peterwiz
- 1845 r. - Lehn-Peterwiz
- 1871 r. - Peterwitz
- 1945 r. - Pietrowice
- 1947 r. - Piotrowice, Piotrowice Nyskie
Zabytki
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest[5]:
- zespół pałacowy:
- Pałac w Piotrowicach Nyskich - został wybudowany w 1660 r. w stylu barokowym, jednak już w XIV wieku istniała w Piotrowicach obronna siedziba rycerska, należąca do spadkobierców Mikołaja Czelmego. Świadczy o tym dokument z 24 maja 1369 r., zgodnie z którym rycerze Jathink i Piotr zrzekli się wszelkich praw mogących przysługiwać im w odniesieniu do dóbr i siedziby obronnej (Burg) w Piotrowicach. W 1660 r., zapewne na miejscu starszego założenia obronnego i być może z wykorzystaniem jego murów, wzniesiono barokowy pałac dla biskupa Sebastiana Rostocka. W 1829 r. pałac ten został częściowo przebudowany w stylu klasycystycznym. Po raz kolejny przebudowano go w XX w., czego wynikiem jest częściowe zatarcie pierwotnych cech stylowych. Pałac jest obecnie piętrową budowlą na rzucie nieregularnego prostokąta z niewielkim dziedzińcem wewnętrznym. Wewnętrzny dziedziniec jest otoczony krużgankiem arkadowym (górna kondygnacja arkad jest obecnie zamurowana). Z południowego skrzydła pałacu występuje niewielki ryzalit z nadbudowaną wieżą. Naroża budowli są wzmocnione kamiennymi szkarpami. Na elewacji frontowej widnieje odsłonięty fragment dekoracji sgraffitowej z datami 1660 i 1829 r. oraz literami PGB. Pałac został zbudowany w miejscu odznaczającym się naturalnymi walorami obronnymi: na skraju terasy nad doliną potoku. Po stronie zachodniej, u podnóża terasy, znajduje się niewielki staw. Inny staw, usytuowany na terenie wyżej położonym, ciągnie się wzdłuż dawnych zabudowań folwarcznych, po prawej stronie drogi do Otmuchowa, na południowy zachód od pałacu. Stawy te są pozostałością dawnych fos wokół pałacu. Po 1945 r. pałac przeznaczony został na mieszkania dla pracowników tutejszego PGR-u. Nieremontowany i zaniedbany, mimo to zachował się w dobrym stanie. Obecnie dwór wraz z przyległym parkiem jest własnością prywatną. W budynku i parku od wiosny 2008 r. prowadzone są prace porządkowe i renowacyjne.
- W północnym skrzydle pałacu mieści się kaplica z zabytkowym wyposażeniem, w skład którego wchodzą: barokowy ołtarz z trzeciej ćwierci XVII w. (z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem), barokowy tron biskupi z tego samego okresu, ławy z XVII w., trzy obrazy z XVIII w. oraz barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII w. W zwieńczeniu ołtarza (obecnie oddzielnie zawieszonym) widnieje kartusz herbowy biskupa Sebastiana Rostocka. W balustradzie schodów przed wejściem do kaplicy jest osadzona późnorenesansowa, dwustronnie płaskorzeźbiona płyta marmurowa z pierwszej połowy XVII w., ze sceną Ukrzyżowania i dwoma kartuszami herbowymi. Obok wejścia do kaplicy znajduje się wyryty na ścianie herb biskupów wrocławskich. Na jednym z naroży znajduje się zegar słoneczny.
- park, z poł. XIX w., drzewostan parkowy jest mocno zróżnicowany pod względem składu gatunkowego. Wiek najstarszych nasadzeń sięga 110-180 lat, maksymalnie 210 lat.
- Pałac w Piotrowicach Nyskich - został wybudowany w 1660 r. w stylu barokowym, jednak już w XIV wieku istniała w Piotrowicach obronna siedziba rycerska, należąca do spadkobierców Mikołaja Czelmego. Świadczy o tym dokument z 24 maja 1369 r., zgodnie z którym rycerze Jathink i Piotr zrzekli się wszelkich praw mogących przysługiwać im w odniesieniu do dóbr i siedziby obronnej (Burg) w Piotrowicach. W 1660 r., zapewne na miejscu starszego założenia obronnego i być może z wykorzystaniem jego murów, wzniesiono barokowy pałac dla biskupa Sebastiana Rostocka. W 1829 r. pałac ten został częściowo przebudowany w stylu klasycystycznym. Po raz kolejny przebudowano go w XX w., czego wynikiem jest częściowe zatarcie pierwotnych cech stylowych. Pałac jest obecnie piętrową budowlą na rzucie nieregularnego prostokąta z niewielkim dziedzińcem wewnętrznym. Wewnętrzny dziedziniec jest otoczony krużgankiem arkadowym (górna kondygnacja arkad jest obecnie zamurowana). Z południowego skrzydła pałacu występuje niewielki ryzalit z nadbudowaną wieżą. Naroża budowli są wzmocnione kamiennymi szkarpami. Na elewacji frontowej widnieje odsłonięty fragment dekoracji sgraffitowej z datami 1660 i 1829 r. oraz literami PGB. Pałac został zbudowany w miejscu odznaczającym się naturalnymi walorami obronnymi: na skraju terasy nad doliną potoku. Po stronie zachodniej, u podnóża terasy, znajduje się niewielki staw. Inny staw, usytuowany na terenie wyżej położonym, ciągnie się wzdłuż dawnych zabudowań folwarcznych, po prawej stronie drogi do Otmuchowa, na południowy zachód od pałacu. Stawy te są pozostałością dawnych fos wokół pałacu. Po 1945 r. pałac przeznaczony został na mieszkania dla pracowników tutejszego PGR-u. Nieremontowany i zaniedbany, mimo to zachował się w dobrym stanie. Obecnie dwór wraz z przyległym parkiem jest własnością prywatną. W budynku i parku od wiosny 2008 r. prowadzone są prace porządkowe i renowacyjne.
Turystyka
Przez miejscowość prowadzi czerwony Główny Szlak Sudecki oraz szlak rowerowy.
Przypisy
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-23].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 74. [dostęp 27.12.2012].
Bibliografia
- Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie. Przedgórze Paczkowskie. Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, tom 21 N-Ż, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 2008, ss. 160-1.