Pałac Prymasowski w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 49: | Linia 49: | ||
Przez wiele lat był oddziałem urzędu stanu cywilnego. Obecnie właścicielem obiektu jest spółka [[ZPR Media]]. W kwietniu 2016 w pałacu otwarto [[Hotel butikowy|butikowy]] hotel Bellotto<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Urzykowski | imię = Tomasz | tytuł = Pałac Prymasowski stał się hotelem | czasopismo = Gazeta Stołeczna | strony = 6 | data = 15 czerwca 2016}}</ref>.<gallery widths="170" heights="170"> |
Przez wiele lat był oddziałem urzędu stanu cywilnego. Obecnie właścicielem obiektu jest spółka [[ZPR Media]]. W kwietniu 2016 w pałacu otwarto [[Hotel butikowy|butikowy]] hotel Bellotto<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Urzykowski | imię = Tomasz | tytuł = Pałac Prymasowski stał się hotelem | czasopismo = Gazeta Stołeczna | strony = 6 | data = 15 czerwca 2016}}</ref>.<gallery widths="170" heights="170"> |
||
Plik:Pałac prymasowski (68539).jpg| |
Plik:Pałac prymasowski (68539).jpg|Pałac Prymasowski na planie Tirregailla z 1762 roku. |
||
Plik:Miod62DSC 1204.jpg |
|||
Plik:VarsaviaPalazzoPrimate.jpg |
Plik:VarsaviaPalazzoPrimate.jpg |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
Wersja z 12:36, 28 lis 2019
 nr rej. 520 z 1.07.1965
| |
 Widok na pałac od strony ul.Senatorskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Senatorska 13/15 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°14′43,28″N 21°00′44,38″E/52,245356 21,012329 | |
Pałac Prymasowski – pałac znajdujący się przy ul. Senatorskiej 13/15 w Warszawie.
Historia
Budowa pałacu rozpoczęła się pod koniec XVI wieku z inicjatywy biskupa płockiego Wojciecha Baranowskiego. Gdy został prymasem przekazał ten pałac kapitule gnieźnieńskiej w roku 1610. Zniszczony w latach najazdu szwedzkiego 1655–1660. Do jego odbudowy zatrudniono Józefa Fontanę. Po raz kolejny spustoszony przez Sasów, Wołochów i Kozaków w 1704. Odbudował go ze zniszczeń prymas Stanisław Szembek.
Do roku 1795 wnętrza pałacu pełniły funkcję mieszkań prymasów. W tym czasie był kilkakrotnie rozbudowywany. Pod koniec XVII wieku rozbudową pałacu zajął się Tylman z Gameren. Natomiast w pierwszej połowie XVIII wieku przebudowano pałac w stylu rokokowym na rezydencję prymasa Adama Ignacego Komorowskiego.
W listopadzie 1767 w pałacu odbywały się posiedzenia delegacji wyłonionej przez Sejm Repninowski do traktowania z posłem rosyjskim Nikołajem Repninem w sprawie równouprawnienia innowierców[1].
W latach 1777-1783 Antoni Kazimierz Ostrowski podjął generalną przebudowę pałacu. Architektem za nią odpowiedzialnym był Efraim Szreger; ukończył ją Michał Jerzy Poniatowski w stylu klasycystycznym. Korpus główny został wtedy wzbogacony o skrzydła boczne z pawilonami, ryzalit korpusu zyskał zaś czterokolumnowy portyk. Architektami wnętrz pałacu byli Jan Chrystian Kamsetzer i Szymon Bogumił Zug.
Po trzecim rozbiorze pałac przeznaczony był na różne cele. Mieściła się w nim m.in. Kamera Warszawska i Komisja Rządowa Wojny.
Podczas dwudziestolecia międzywojennego pałac był siedzibą Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych[2].
Zniszczony podczas obrony Warszawy w 1939, został odbudowany po wojnie. W 1965 w Sali Kolumnowej pałacu wystawiono trumnę ze zwłokami Marii Dąbrowskiej[3].
Przez wiele lat był oddziałem urzędu stanu cywilnego. Obecnie właścicielem obiektu jest spółka ZPR Media. W kwietniu 2016 w pałacu otwarto butikowy hotel Bellotto[4].
-
Pałac Prymasowski na planie Tirregailla z 1762 roku. -
-
.jpg)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II, s. 127.
- ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 16. ISBN 978-83-61253-51-8.
- ↑ Teresa Dąbrowska: Warszawa literacka lat międzywojennych. Warszawa: Bellona, 2014, s. 21. ISBN 978-83-11-13068-5.
- ↑ Tomasz Urzykowski. Pałac Prymasowski stał się hotelem. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 15 czerwca 2016.