Myron Scholes: Różnice pomiędzy wersjami

Myron Scholes
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data urodzenia	1941
	profesor
	Specjalność: ekonomia
Uczelnia	Uniwersytet Chicagowski,; Uniwersytet Stanforda
	Nagrody
	Nagroda Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii
	Multimedia w Wikimedia Commons

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 17:11, 21 kwi 2024

N. Taleb - Antykruchość s. 327 - pisze, że ten wzór odkrył ktoś inny, a w dodatku nobliści posłużyli się fikcyjnymi obliczeniami. Myron S. Scholes (ur. 1 lipca 1941 w Timmins, Ontario) – kanadyjski ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1997 roku.

Był profesorem Uniwersytetu Chicagowskiego oraz Uniwersytetu Stanforda. Wraz z Robertem Mertonem i Fischerem Blackiem opracował znaną metodę wyceny instrumentów pochodnych, ze szczególnym uwzględnieniem kontraktów długoterminowych. Wzór na wycenę opcji (usługi finansowej), opracowany na podstawie tej metody, jest powszechnie stosowany w praktyce i znany pod nazwą wzoru Blacka-Scholesa.

W 1997 osiągnięcia te przyniosły Scholesowi i Mertonowi Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla.

@@ Linia 18: / Linia 18: @@
  |commons                   = Category:Myron Scholes
 }}
-'''Myron S. Scholes''' (ur. [[1 lipca]] [[1941]] w [[Timmins]], [[Ontario]]) – [[Kanada|kanadyjski]] ekonomista, laureat [[Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii|Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii]] w 1997 roku.
+'''N. Taleb - Antykruchość s. 327 - pisze, że ten wzór odkrył ktoś inny, a w dodatku nobliści posłużyli się fikcyjnymi obliczeniami. Myron S. Scholes''' (ur. [[1 lipca]] [[1941]] w [[Timmins]], [[Ontario]]) – [[Kanada|kanadyjski]] ekonomista, laureat [[Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii|Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii]] w 1997 roku.
 Był profesorem [[University of Chicago|Uniwersytetu Chicagowskiego]] oraz [[Uniwersytet Stanforda|Uniwersytetu Stanforda]]. Wraz z [[Robert C. Merton|Robertem Mertonem]] i [[Fischer Black|Fischerem Blackiem]] opracował znaną metodę wyceny instrumentów pochodnych, ze szczególnym uwzględnieniem kontraktów długoterminowych. Wzór na wycenę opcji (usługi finansowej), opracowany na podstawie tej metody, jest powszechnie stosowany w praktyce i znany pod nazwą [[Wzór Blacka-Scholesa|wzoru Blacka-Scholesa]].