Stanisław Adamczyk (ksiądz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Adamczyk
Data i miejsce urodzenia

11 października 1900
Łęki

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1971
Kraków

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1923

Stanisław Adamczyk (ur. 11 października 1900 r. w Łękach, zm. 3 stycznia 1971 r. w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, filozof, w latach 1961–1964 prodziekan Wydziału Filozofii KUL.

Życiorys naukowy[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

W 1918 roku ukończył gimnazjum w Tarnowie. Po ukończeniu seminarium duchownego w Tarnowie przyjął w 1923 roku święcenia kapłańskie. W latach 1926-30 studiował filozofię na Gregorianum w Rzymie, gdzie w 1928 roku uzyskał doktorat a w 1930 tytuł magister agreggatus na podstawie pracy De obiecto formali nostri secundum doctrinam S. Thomae Aquinatis.

Posługa kapłańska[edytuj | edytuj kod]

W latach 1930-35 była katechetą w szkołach średnich w Nowym Sączu. od 1935 roku wykładał w Instytucie Teologii w Tarnowie. W 1939 roku habilitował się na UJK. Od 1946 roku pracował na Wydziale Filozofii, tamże. w 1948 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1952-56 został usunięty przez władze komunistyczne z Uniwersytetu. Wykładał w Instytucie Teologicznym w Tarnowie. Od 1956 roku był kierownikiem pierwszej Katedry Metafizyki KUL. Od 1962 roku zastępował kierownika katedry Filozofii Przyrody. W latach 1948-52 i 1961-64 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Filozofii KUL. Był czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego KUL. A od 1966 roku również Papieskiej Akademii św. Tomasza z Akwinu i Religii Katolickiej.

W badaniach naukowych koncentrował się na epistemologii (gł. formalnym przedmiocie ludzkiego poznania intelektualnego), metafizyce ogólnej (teoria istoty i istnienia, substancji i przypadłości, struktura bytu przygodnego), teodycei (zależność stworzeń od Boga w akcie istnienia, argument kinetyczny) oraz kosmologii (hylemorfizm). Był przedstawicielem polskiego tomizmu w jego wersji tradycyjnej oraz stosował scholastyczną metodę wykładu. Opublikował m.in. prace Metafizyka ogólna (Lublin 1960), Krytyka ludzkiego poznania (Lublin 1962), Kosmologia (Lublin 1963), De obiecto formali intellectus nostri secundum doctrinam S. Thomea Aquintis (Rome 1933, 1955), De existentia substantiali in doctrina S. Thomea Aquinatis (Rome 1962), De universali concursu divino in doctrina S. Thomea Aquinatis ("Divius Thomas" 73(1970), s. 272-307).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Michałowski, Koncepcja, problematyka i aspekty logiczne teorii poznania w ujęciu ks. Stanisława Adamczyka, RF 12(1964), z. 1, s. 139-151;
  • A. Wawrzyniak, Z.J. Zdybicka, Z dziejów metafizyki i nauk pokrewnych na KUL 1918-1968, RF 17(1969), z.1, s. 79-82, 93-95, 111-113;
  • I. Kołodziej, Quelques considerations sur l'ouvrage de Stanislaus Adamczyk "De existentia substantiali in doctrina S. Thomea Aquinatis", "Divus Thomas" 73(1970), s. 333-335;
  • S. Kowalczyk, Ks. Stanisław Adamczyk, ZNKUL 14(1971), z. 2, s. 93-94;
  • S. Kowalczyk, Główne nurty twórczości filozoficznej ks. Stanisława Adamczyka, "Tarnowskie Studia Teologiczne" 7(1979), s. 297-314;
  • T. Guz, Adamczyk Stanisław, w: Thomistenlexikon, Bonn 2006, s. 1-2;
  • S. Kowalczyk, Adamczyk Stanisław, w: Encyklopedia filozofii polskiej, t. 1, Lublin 2011, s. 22-23;
  • K. Mikucki, Problem obecności nauki w niektórych wersjach klasycznego sposobu uprawiania filozofii w Polsce, SPCH 40(2014), nr 2, 224-228