Stanisław Kraiński (chorąży)

Stanisław Kraiński

chorąży
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1898 Byczyna
Data śmierci	1945
Przebieg służby
Lata służby	1918–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stanisław Kraiński (ur. 13 listopada 1898 w Byczynie, zm. w 1945?) – chorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Teofila i Anny z domu Mielczarek. W 1918 zgłosił się do Wojska Polskiego i został wcielony do 4 pułku ułanów. Przydzielony do 4 szwadronu, walczył pod m.in. pod Lwowem. Za walki nad Berezyną został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako podoficer zawodowy. W stopniu chorążego walczył w kampanii wrześniowej. Uniknął niewoli i w listopadzie 1939 znalazł się w Wilnie. Przedostał się do niemieckiej strefy okupacyjnej i wraz z synem zamieszkał we Włocławku u swojej teściowej. Po nawiązaniu kontaktu ze Związkiem Walki Zbrojnej rozpoczął działalność konspiracyjną. Został komendantem placówki Armii Krajowej w Kowalu. 13 czerwca 1943 we wsi Kruszyn został aresztowany przez Gestapo. Początkowo więziony w Radogoszczu skąd został przewieziony do Mauthausen. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach.

Życie prywatne

Żonaty z Aleksandrą Ścieszek. Miał syna Włodzimierza (1927–1982) i córkę Danutę (1923–2010).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4272.
• Krzyż Walecznych

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.