Stanisław Wolski (podchorąży)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Wolski
podchorąży podchorąży
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1898
Łódź

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1920
Mozuļi

Przebieg służby
Lata służby

1915–1920

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

5 Pułk Piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Stanisław Wacław Wolski (ur. 12 czerwca 1898 w Łodzi[1], zm. 3 stycznia 1920 w Mozuļi(inne języki)[1] ) – podchorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 czerwca 1898 w Łodzi[2], w zubożałej szlacheckiej rodzinie Franciszka (1868–1931), notariusza, działacza Związku Ludowo-Narodowego, przewodniczącego Społecznej Rady Obrony Miasta Biłgoraja i burmistrza Biłgoraja, i Stanisławy z domu Ereth, działaczki Organizacji Kobiet Narodowych w Biłgoraju. Był bratem Jerzego (1901–1974), adwokata, żołnierza, Stefana, żołnierza, więziony w więzieniu stalinowskim i Zbigniewa (ur. 1907), działacza konspiracji antyhitlerowskiej, ofiary KL Auschwitz[3]. Synem jego brata, Jerzego, jest pisarz i dziennikarz Marcin Wolski[3].

Stanisław uczył się w Polskiej Szkole Handlowej w Łodzi. W 1912 dołączył do konspiracyjnego skautingu w ramach I Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki, w której został drużynowym. W sierpniu 1915 dołączył do Batalionu Warszawskiego POW, następnie do 1917 służył w 5 pułku piechoty Legionów Polskich. Wrócił do Łodzi, gdzie pracował w sierocińcu „Sienkiewiczówka” oraz działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i harcerstwie. 10 listopada 1918 mianowano go komendantem Oddziału Bojowego łódzkich harcerzy. W grudniu 1918 w ramach Batalionu Harcerskiego służył w Wojsku Polskim, a od maja 1919 służył w 5 pułku piechoty Legionów. Był dowódcą plutonu w 9. kompanii. Poległ 3 stycznia 1920 w natarciu na wieś Mozuļi na południe od Višķi[4][5].

Został pochowany 15 stycznia 1920 na Starym Cmentarzu w Łodzi w kwaterze 41[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Łódź niepodległa – 11 listopada 1918 r. [online], Łódzka Spółka Infrastrukturalna [dostęp 2022-03-20] (pol.).
  2. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-21]..
  3. a b Aneta Nawrot, Alternatywne światy Marcina Wolskiego wobec tradycji powieści historycznej, Częstochowa 2017.
  4. Bąbiński 1929 ↓, s. 45, 67.
  5. Lista strat 1934 ↓, s. 993.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 21.
  7. Bąbiński 1929 ↓, s. 83.
  8. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-21]..
  9. Lista kawalerów Orderu Wojennego „Virtuti Militari”: Piechota. W: Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992, s. 569–588.
  10. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20 czerwca 1923, s. 401.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]