Stefan Kozek
 podporucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 września 2003 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1931–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
Biuro Budowy Sieci Najwyższych Napięć |
| Odznaczenia | |
| |
Stefan Kozek (ur. 16 grudnia 1909 w Zagorzycach, zm. 23 września 2003 w Wyszkowie) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie zdobywał w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Kcyni otrzymując świadectwo maturalne w 1931 roku. W latach 1931–1932 odbył w Jarocinie służbę w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty VIIa. W latach 1932–1939 w powiecie drohiczyńskim pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych w: Smardzowicach, Waratycku, Dubrówce i Strzelnie. Po odbyciu ćwiczeń mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku, a w roku 1935 i 1937 odbywał ćwiczenia wojskowe w 84 pułku piechoty[1].
W marcu 1939 roku został zmobilizowany do tego samego pułku dowodząc w nim plutonem 4 kompanii. W początkowym okresie lipca 1939 roku utworzono Oddział Wydzielony „Działoszyn” w którym objął funkcję oficera informacyjnego, a pełnił ją do 2 września 1939 roku. Ponownie w pułku był dowódcą plutonu 4 kompanii, a kiedy dotarł do Modlina w 8 kompanii. Kiedy Twierdza Modlin skapitulowała został wzięty do niewoli niemieckiej w której przebywał w oflagach: IV A Hohnstein i VII A Murnau[1].
Kiedy został uwolniony, krótko był w Polskim Obozie Wojskowym Murnau, a następnie wysłany do 2 Korpusu Polskiego. Pełnił w nim służbę od 11 lipca 1945 roku na stanowisku oficera oświatowego 2 baonu komandosów[2]. Na tym stanowisku przebywał również po przewiezieniu korpusu do Wielkiej Brytanii. Jesienią 1947 roku został zdemobilizowany, a w grudniu tegoż roku powrócił do kraju. Od następnego roku pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej w Długosiodle, a później na stanowisku zastępcy dyrektora w tej szkole. Od 1956 roku przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Wyszkowie pełnił funkcję podinspektora, a następnie inspektora oświaty[1].
Zmarł w Wyszkowie 23 września 2003 roku[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Wesołowski, Kamil Stepan: Mobilizacja marcowa 1939 T-2: dokumenty i relacje. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe im. mjr. Bolesława Waligóry, 2012, s. 389. ISBN 978-83-934259-5-2.