Stefania Kaja
| Data i miejsce urodzenia |
21 października 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 lutego 2007 |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Stefania Kaja z domu Patalas (ur. 21 października 1921 w Wolsztynie, zm. 15 lutego 2007 w Poznaniu) – artystka związana z Wielkopolską. Ceramik, malarz, znawca średniowiecznej sztuki piastowskiej[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Rzeźby w Pracowni Ceramiki u prof. Rudolfa Krzywca, uzyskując absolutorium z architektury wnętrz w 1950 roku[2].
W pierwszych latach po studiach współpracowała z mężem zajmując się grafiką i wystawiennictwem. Od 1980 roku jej podstawową formą działalności artystycznej była ceramika, drobne formy rzeźbiarskie oraz medalierstwo. Najczęściej pracowała w glinie, tocząc swoje prace na kole i ozdabiając je patynami i szkliwami[2].
Jej prace w ceramice nawiązywały w swych formach do dawnej sztuki polskiej, minimalizując ornament i dekoratywność, na rzecz wyszukanej oszczędnej formy. Zajmowała się także medalierstwem (wiele realizacji dla miasta Poznania), maską ceramiczną, ceramiką użytkową, a także rysunkiem i ilustrowaniem książek. Była obsesyjnie związaną z Wielkopolską. Pod koniec życia poświęciła się malarstwu tworząc cykle obrazów olejnych i monotypii. Wszystkie korzenie znajdowała w krajobrazie swego dzieciństwa, okolic Nowego Tomyśla i Wolsztyna, a jej prace stopniowo odchodziły od realizmu[1].
Należała do poznańskiej Ceramicznej Grupy Twórczej (CGT) „Angoba” przy Biurze Wystaw Artystycznych[3].
Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Jej prace można oglądać na wystawach w zbiorach prywatnych i państwowych[1][2][4][5][6][7].
Jej mężem był Zbigniew Kaja (grafik, plakacista). Miała dwóch synów: Przemysława (fotograf) i Ryszarda (scenograf, malarz)[1].
Ilustrowane publikacje (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- Mirosława Komolka, Stanisław Sierpowski: Leszno. Zarys dziejów. Poznań 1987
- Henryk Błaż: Dla przyjaciół. Nowy Tomyśl 1987
- Joachim Zdrenka: Polityka zagraniczna książąt szczecińskich w latach 1295-1411. Słupsk 1987
- Łucja Danielewska: Wiersze kwiatowe Łucji Danielewskiej wraz z horoskopami. Nowy Tomyśl 1990
- Łucja Danielewska: Fraszki ziołowe. Nowy Tomyśl 1992
- Mineko Koyama: Wiersze kwiatowe. Nowy Tomyśl 1993
- Łucja Danielewska: Oczy przestrzeni. Nowy Tomyśl 1994
- Lech Tuchocki: A miał być motyl. Nowy Tomyśl 1994
- Lech Tuchocki: Wiersze wybrane. Nowy Tomyśl 1997[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Nota biograficzna Stefanii Kai. [w:] Wystawa malarska [on-line]. Pałac w Rybnej. [dostęp 2012-10-13].
- ↑ a b c Magdalena Weber: Ceramika w Poznaniu. Od roku 1945 do teraźniejszości. Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2003, s. 68.
- ↑ Magdalena Weber: Ceramika w Poznaniu. Od roku 1945 do teraźniejszości. Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2003, s. 8.
- ↑ Karta wstępu na wystawę w Barcelonie
- ↑ Karta wstępu na wernisaż w Berlinie
- ↑ Stefania Kaja. Nota biograficzna. [w:] Impressum [on-line]. Bernd Hoppe. [dostęp 2012-10-13].
- ↑ Wystawa w Urzędzie Miasta. Poznański Serwis Oświatowy, 2005-03-04. [dostęp 2012-11-01].
- ↑ Kaja, Stefania. [w:] Katalog [on-line]. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2012-11-01].