Strojnogłowik górski
| Arremon perijanus[1] | |||
| (W.H. Phelps, Sr. & Gilliard, 1940) | |||
.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
strojnogłowik górski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Strojnogłowik górski[3] (Arremon perijanus) – gatunek małego ptaka z rodziny pasówek (Passerellidae). Opisany po raz pierwszy w 1940. Występuje endemicznie w górach Serranía de Perijá na pograniczu Wenezueli i Kolumbii. Jest gatunkiem najmniejszej troski.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali W.H. Phelps, Sr. i Ernest Thomas Gilliard, nadając mu nazwę Atlapetes torquatus perijanus, czyli uznając go za podgatunek strojnogłowika obrożnego. Opis ukazał się w 1940 roku w „American Museum Novitates”; jako miejsce typowe autorzy wskazali La Sabana, Zulia w Wenezueli[4][5][6]. Początkowo strojnogłowik górski zaliczany był do rodzaju Atlapetes, potem do nieuznawanego już Buarremon. Obecnie zaliczany jest do rodzaju Arremon[3][7][8]. Nie wyróżnia się podgatunków[5][7][8][9].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Arremon: gr. αρρημων arrhēmōn, αρρημονος arrhēmonos „cichy, bez mowy”, od negatywnego przedrostka α- a-; ῥημων rhēmōn, ῥημονος rhēmonos „mówca”, od ερω erō „będę mówić”, od λεγω legō „mówić”[10].
- perijanus: od gór Serranía de Perijá[11].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Nieduży ptak ze średniej wielkości, dosyć długim dziobem w kolorze czarnym. Tęczówki od kasztanowobrązowych do ciemnoczerwonych. Nogi czarniawe. Brak dymorfizmu płciowego. Góra głowy i twarz czarne z trzema szarymi, średniej szerokości paskami – środkowym paskiem ciemieniowym oraz paskami nad łukami brwiowymi, rozciągającymi się od górnej części dzioba do tyłu szyi, gdzie przechodzą w rodzaj kołnierzyka o tym samym kolorze. Gardło, podgardle i podbródek białe, w dolnej części szyi wąski czarny pasek, tworzący jakby półobrożę. Górna część ciała, skrzydła i ogon oliwkowozielone. Białawe upierzenie brzucha przechodzi w szarawe, a następnie w szaro-cynamonowe na bokach. Długość ciała z ogonem: 19 cm[5][8].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Strojnogłowik górski jest endemitem gór Serranía de Perijá w północno-zachodniej Wenezueli i północnej Kolumbii[5][8]. Jest gatunkiem osiadłym. Jego zasięg występowania według szacunków organizacji BirdLife International obejmuje 6,9 tys. km²[12].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Głównym habitatem strojnogłowika górskiego jest runo leśne i podszyt wilgotnego lasu górskiego, zwłaszcza w pobliżu jego obrzeży; występuje na wysokościach od 700 do 1900 m n.p.m.[8]
Brak informacji o diecie tego gatunku. Wiadomo tylko, że żeruje na ziemi, przeszukując dziobem ściółkę. Występuje pojedynczo lub w parach[8]. Długość pokolenia jest określana na 3,8 lat[12].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Niewiele wiadomo o rozmnażaniu tego gatunku. Ptaki w kondycji lęgowej obserwowano pomiędzy lutym a sierpniem[8].
Status[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN strojnogłowik górski jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie jest określona, zaś jej trend jest uznawany za stabilny[8][12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Arremon perijanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Arremon perijanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Passerellidae Cabanis & Heine, 1850-51 – pasówki – New World Sparrows and allies (Wersja: 2022-05-16), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2022-09-26].
- ↑ W.H. Phelps & E.T. Gilliard, Six new Birds from the Perijá Mountains of Venezuela, „American Museum Novitates”, Nowy Jork: The American Museum of Natural History, 1940, s. 6 (ang.).
- ↑ a b c d Handbook of the Birds of the World. Josep del Hoyo, Andrew Elliott & David Christie (red.). T. 16: Tanagers to New World Blackbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 578–579. ISBN 978-84-96553-78-1. (ang.).
- ↑ Denis Lepage: Phelps' Brush-Finch Arremon perijanus (Phelps, WH Sr; Gilliard, ET 1940). Avibase. [dostęp 2022-09-26]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-09-26]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Alvaro Jaramillo, Christopher J. Sharpe & Peter F. D. Boesman: Perija Brushfinch Arremon perijanus, version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-09-26]. (ang.).
- ↑ HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 6 [online], grudzień 2021 [dostęp 2022-09-16].
- ↑ Arremon, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-09-26] (ang.).
- ↑ perijanus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-09-26] (ang.).
- ↑ a b c Perija Brush-finch Arremon perijanus, Data table and detailed info. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-12-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Nagrania głosów. [w:] xeno-canto [on-line].