Sylwia Zientek
 fot. Marcin Łobaczewski | |
| Data i miejsce urodzenia |
1974 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
powieściopisarka |
| Miejsce zamieszkania | |
| Alma Mater | |
Sylwia Zientek (ur. 1974 w Olsztynie) – polska pisarka[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W wieku pięciu lat przeprowadziła się do Warszawy, gdzie mieszkała prawie czterdzieści lat. W szkole podstawowej nauczycielka plastyki Barcikowska przekazała jej pasję do sztuki. Jej marzeniem było zostać malarką i studiować w Akademii Sztuk Pięknych, jednak rodzice sprzeciwili się tej decyzji[3]. Ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz studia specjalizacyjne w Centrum Studiów Latynoamerykańskich. Zrezygnowała z pracy w zawodzie na rzecz pracy literackiej.
Tworzy dzieła z takich gatunków, jak literatura piękna, powieść historyczna oraz biografie. Pierwsza książka Zientek Złudzenia, nerwice i sonaty poruszała temat osób ocalonych z rzezi wołyńskiej. Była zainspirowana wspomnieniami dziadków i matki pisarki[4]. Za książkę Złudzenia, nerwice i sonaty została nominowana w 2013 r. do Literackiej Nagrody Angelusa. Do tematu Wołynia powróciła w książce Kolonia Marusia, gdzie opisała losy swojej mamy Haliny Błońskiej, po mężu Znojek[5].
Jej książki często zawierają odniesienia do muzyki, fotografii i malarstwa. Bezpośrednią inspiracją dla powieści Próżna był wiszący w Luwrze obraz Rembrandta Betsabee w kąpieli. Publikuje także teksty poświęcone sztuce oraz biografiom artystek i artystów[6][7]. W bestsellerowe, biograficznej książce Polki na Montparnassie wydanej w 2021 Zientek opisała historie kobiet, polskich artystek, które nie mogąc studiować w Polsce, wyjechały uczyć się w Paryżu. Bohaterkami stały się: Anna Bilińska-Bohdanowicz, Olga Boznańska, Maria Dulębianka, Alicja Halicka, Mela Muter, Aniela Pająkówna, Irena Reno, Zofia Stankiewiczówna, Stefania Łazarska[8][9][10][11][12].
Pasjonatka muzyki, podróży śladami artystów oraz malarstwa, zwłaszcza twórczości École de Paris. Sama przyznaje, że w kontakcie z dziełami sztuki doświadcza "syndromu Stendhala”[3].
Ma trójkę dzieci[13]. Mieszka w Luksemburgu[14]. Razem z mężem kolekcjonuje obrazy i rysunki artystów ze Szkoły Paryskiej.
Książki[15][edytuj | edytuj kod]
- Lunia i Modigliani, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2022[16]
- Polki na Montparnassie, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2021[17]
- Hotel Varsovie. Królewski szpieg, W.A.B. / GW Foksal, 2019[18]
- Hotel Varsovie. Bunt chimery, W.A.B. / GW Foksal, 2018[19]
- Hotel Varsovie. Klątwa lutnisty, W.A.B. / GW Foksal, 2017[20]
- Kolonia Marusia, W.A.B. / GW Foksal, 2016[21]
- Podróż w stronę czerwieni, Wydawnictwo: Muza, 2016[22]
- Miraże, Wydawnictwo: Czarna Owca, 2015[23]
- Próżna, Wydawnictwo: Muza, 2015[24]
- Złudzenia, nerwice i sonaty, Wydawnictwo: Prozami, 2012
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sylwia Zientek [online], www.znak.com.pl [dostęp 2022-10-29] (pol.).
- ↑ Zientek Sylwia [online], Wydawnictwo Prozami [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ a b Sylwia Zientek, Sylwia Zientek: Lubię, kiedy sztuka... » Niezła sztuka [online], Niezła sztuka, 19 listopada 2017 [dostęp 2022-10-29] (pol.).
- ↑ S. Zientek: moi dziadkowie nie wrócili na Kresy, ale dzień w dzień opowiadali o Wołyniu [online], dzieje.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Opublikowane, Pisarka i ikona stylu. Sylwia Zientek o traumie Wołynia i miłości do Warszawy [online], Kultura wokół Nas to portal o kulturze [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Pisarka Sylwia Zientek [online], Niezła sztuka [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Sylwia Zientek - Kultura [online], kultura.onet.pl [dostęp 2022-10-30].
- ↑ One poświęciły wszystko dla sztuki – „Kobiety na Montparnassie” | Kultura na co dzień [online], 13 września 2021 [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Sylwia Zientek: opisałam artystki, których droga życia była wyboista, a życiorysy fascynujące [online], dzieje.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Pięć powodów, by zaczytać się latem [online], Culture.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Nigdy nie tracić wiary w sztukę - wywiad z Sylwią Zientek o książce "Polki na Montparnassie" [online], Booklips.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Sylwia Zientek wyciąga z odmętów historii pierwsze polskie malarki, które tworzyły w Paryżu | Niestatystyczny.pl [online], 21 czerwca 2021 [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ CKinfo.pl, Warszawskie opowieści miłośniczki sztuki, Sylwii Zientek, pisarki z chęcińskimi korzeniami [online], CKinfo.pl, 17 kwietnia 2018 [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Przemysław Poznański, Pożegnanie z Warszawą | Sylwia Zientek przenosi się do Luksemburga [online], Zupełnie Inna Opowieść, 29 czerwca 2018 [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Sylwia Zientek - biografia [online], granice.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Lunia i Modigliani (6239985) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Polki na Montparnassie (6182493) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Królewski szpieg (6075772) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Bunt chimery (6017920) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Klątwa lutnisty (5938500) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Kolonia Marusia (5857730) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Podróż w stronę czerwieni (5485215) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Miraże (3634283) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
- ↑ Próżna (3279297) - Sylwia Zientek - książka, recenzja, streszczenie [online] [dostęp 2022-10-30] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- BIG BOOK CAFE, Sylwia Zientek "Lunia i Modigliani". Justyna Sobolewska prowadzi premierę w Big Book Cafe [online].