Szczegło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczegło
część wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Sadowie

Część miejscowości

Truskolasy

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-580[2]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0806520[3]

Położenie na mapie gminy Sadowie
Mapa konturowa gminy Sadowie, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szczegło”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Szczegło”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Szczegło”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Szczegło”
Ziemia50°50′08″N 21°15′34″E/50,835556 21,259444[1]

Szczegło – dawna wieś w Polsce, obecnie część wsi Truskolasy położonej w województwie świętokrzyskim, powiecie opatowskim, gminie Sadowie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość notowana od XIV wieku pod różnymi nazwami: 1351 Sczigel, 1400 Sczegla, 1465-7 Czegel, Czegil, Zegil, 1470-80 Sczegel, 1477 Sczegyel, 1510 Sczegÿel, 1529 Sczegel, 1530 Sczeglo, 1531 Sczygel, 1532 Sczegÿel, 1564-5 Sczygyel, 1578n. Sczegiel, Szczegiel, 1685n. Sczegel, 1766 Szczegel, 1780n. Szczegło, 1827 Szczegło i Szczegłów[4].

Powstała prawdopodobnie pomiędzy 1328 a 1351 r. w wyniku działalności kolonizacyjnej mnichów[5]. W 1351 roku Kazimierz Wielki przeniósł imiennie wyliczone posiadłości klasztoru na Świętym Krzyżu, w tym Szczegło i Worowice, na prawo średzkie. W tamtym czasie miejscowość była położona na skraju lasów porastających Pasmo Jeleniowskie oraz na styku pierwotnej granicy dóbr benedyktynów Łysogórskich i biskupów lubuskich.

W połowie XV w. Szczegło łącznie z Truskolasami należało do parafii Momina; miejscowości były w części własnością biskupa lubuskiego, który miał karczmę płacącą 1 seksagenę; dziesięcina należała do biskupa krakowskiego. Były tam wówczas 2 karczmy z rolą należące do klasztoru świętokrzyskiego i płaciły czynsz w wysokości 2½ grzywny i 4 groszy[6]. W latach 1470–1480 wieś była połączona z Truskolasami[4].

Na początku XVI wieku Szczegło było jedną z osad należących do stołu opata z tzw. klucza wierzbątowickiego, obejmującego ponadto wsie Wierzbątowice, Janowice, Pełkę, Jeżów oraz część Kraszkowa, Worowic i Milejowic. W 1578 roku wójtostwo Sztemberkowe miało tu 2 osadników, 6 zagrodników z rolą, 1 komornika, 1 biednego, 2 rzemieślników[6].

W 1580 roku opat Tomasz Polanowski ustanowił dzierżawcami Szczegła i Worowic Borzywoja Podlodowskiego, dziedzica Ruszkowa i Podlodowa oraz jego syna Sebastiana. W roku 1594 dzierżawa przeszła na Jana Mielkowskiego oraz jego synów Krzysztofa i Jana[7].

W 1775 roku wójtostwo Szczegło otrzymują od opata Niegolewskiego Maciej i Petronela Brodniccy.

W roku 1780 Szczegło wraz z folwarkiem Wierzbątowice oraz wsiami Janowice, Jeżów, Kraszków i Milejowice należało do klucza wierzbątowickiego dóbr stołu opata klaustralnego[7].

Spis z 1787 roku podaje, że wieś liczyła wówczas 22 mieszkańców[7].

Miejscowość wzmiankowana w dokumentach benedyktynów ze Świętego Krzyża do 1819 roku[8].

Pod koniec XIX w. Szczegło to kolonia, folwark i osada włościańska w powiecie opatowskim, gminie Modliborzyce, parafii Momina. W osadzie był wówczas 1 dom, 9 mieszkańców i 37 mórg ziemi; w kolonii 16 domów, 60 mieszkańców i 115 mórg dworskich; w folwarku 2 domy, 5 mieszkańców i 58 mórg ziemi[6].

Ze Szczegła pochodzili dwaj studenci Uniwersytetu Krakowskiego: Mirosław, syn Wojciecha (r. 1400) i Mikołaj, syn Filipa (r. 1477)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 134659
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1296 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny.
  4. a b Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu: http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=261.
  5. Derwich M., Benedyktyński klasztor świętego Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu, Warszawa-Wrocław, 1992, s. 284.
  6. a b c Słownik geograficzny Królestwa Polskiego: http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XI/835.
  7. a b c d Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu: http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=291.
  8. Derwich M., Benedyktyński klasztor świętego Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu, Warszawa-Wrocław, 1992, s. 642.