Szparag pierzasty

Szparag pierzasty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	szparagowate
Rodzaj	szparag
Gatunek	szparag pierzasty
	Nazwa systematyczna
	Asparagus setaceus (Kunth) Jessop;
Synonimy
	Asparagus plumosus Baker;
	Asparagus plumosus Baker;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Szparag pierzasty (Asparagus setaceus) – gatunek rośliny z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Pochodzi z Afryki Południowej (Kenia, Południowa Afryka, Zambia), jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna^[4]. Potocznie nazywany bywa „paprotką”^[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Liście: bardzo drobne, igiełkowate liście.
Kwiaty: białe, drobne i niepozorne.
Owoce: czerwone jagody^[5].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna: uprawiana głównie na zieleń ciętą w bukieciarstwie, oraz jako roślina pokojowa. Jej głównym walorem ozdobnym są drobne, żywozielone, igiełkowate liście. W Polsce często uprawiana jest w szklarniach, również w zimie^[6].

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Wymagania: roślina toleruje miejsca gorzej oświetlone, jednak intensywniejsze oświetlenie powoduje szybszy wzrost. Temperatura wymagana mieści się w przedziale 8–21 °C. W lecie wymaga dużo wody, 2–3 razy w tygodniu w zależności od stanowiska, nie można dopuścić ani do przesuszenia bryły korzeniowej ani do jej zalania – w obu przypadkach roślina żółknie i gubi maleńkie listki. Przy uprawie na zieleń ciętą wymaga intensywnego nawożenia^[6].

Sposób uprawy: właściwie podlewany może wytworzyć w sezonie 12 nowych pędów. Przesadzać należy w zależności od siły wzrostu, przeciętnie raz do roku. Asparagus nie jest wymagającą rośliną i zadowoli się standardową mieszanką, choć niewielki dodatek ziemi gliniastej bardzo jej służy. Rozmnaża się go za pomocą podziału bryły korzeniowej lub z nasion w kwietniu. Początkowo młode rośliny rosną bardzo powoli. Od wysiewu nasion do pikowania zwykle 5-7 miesięcy. Roślina jest bardzo odporna. Jeżeli zdarzy się przesuszenie rośliny tak, że straci wszystkie liście, należy podlać, a nowe pędy prawdopodobnie się pojawią. W razie ataków mszyc, czy innych szkodników, lepiej ścinać pędy przy samej ziemi i wyrzucić razem ze szkodnikami. Asparagus dość silnie reaguje na środki chemiczne i bardzo trudno bez zniszczenia rośliny pozbawić ją szkodników^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-12] (ang.).
↑ The Plant List. [dostęp 2013-01-30].
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].
↑ ^a ^b David Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: PWR i L, 1997. ISBN 83-09-01559-3.
↑ ^a ^b ^c Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-12] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. [dostęp 2013-01-30].

[grin-4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].

[Longman-5] David Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: PWR i L, 1997. ISBN 83-09-01559-3.

[kwiaciarstwo-6] Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]