Tężnia
Tężnia - budowla z drewna i gałęzi tarniny, kilkupiętrowej wysokości i długości nawet do kilkuset metrów. Początkowo służyły do uzyskiwania soli kuchennej ze źródeł bogatosolankowych, a następnie stały się miejscem służącym do zażywania inhalacji wskutek powstawania w ich otoczeniu specyficznych aerozoli. Tężnie konstruowane w celach leczniczych mają zróżnicowaną budowę.
Polskie tężnie
Najsłynniejsze i najstarsze (XIX wiek) polskie tężnie znajdują się w Ciechocinku (woj. kujawsko-pomorskie). Inne miejscowości posiadające tężnie to (w nawiasie: data uruchomienia):
- Konstancin-Jeziorna (1980) (woj. mazowieckie)
- Inowrocław (1999) (woj. kujawsko-pomorskie)
- Grudziądz (2006) (woj. kujawsko-pomorskie)
- Busko-Zdrój (2008) (woj. świętokrzyskie)[1]
Planowana jest też odbudowa przez Urząd Miasta tężni w Rabce-Zdroju a także budowa przez Urząd Gminy tężni w Sołonce.
Na wystawie Expo 2008 w Saragossie fragment tężni był częścią polskiego pawilonu wystawienniczego.
Przypisy
- ↑ Uzdrowiska w Polsce, Nasz Dziennik, Czwartek, 22 lutego 2007, Nr 45 (2758)
Linki zewnętrzne
Źródła
