Tadeusz Konstanty Tomaszewski
 kapitan uzbrojenia
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Żandarmeria OGen. „Łódź” |
| Stanowiska |
dowódca plutonu żandarmerii |
Tadeusz Konstanty Tomaszewski (ur. 13 listopada 1895, zm. ?) – kapitan uzbrojenia doktor inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Tadeusz Konstanty Tomaszewski urodził się 13 listopada 1895 roku. W czerwcu 1919 roku został dowódcą Ekspozytury Żandarmerii w Łodzi, a w następnym miesiącu dowódcą Plutonu Żandarmerii „Łódź I”. Od 1 października do 8 grudnia 1919 roku pełnił obowiązki dowódcy Żandarmerii Okręgu Generalnego „Łódź”[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 1 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[3]. Do wiosny 1924 roku pełnił służbę w 1 Dywizjonie Żandarmerii w Warszawie[4]. 25 marca 1924 roku został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów uzbrojenia z równoczesnym wcieleniem do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 1 z przydziałem do Szkoły Broni Chemicznej na stanowisko wykładowcy[5]. Z dniem 31 stycznia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 74[6].
W 1928 roku, na emeryturze, mieszkał w miejscowości Dębowica, pocztwa Kłodawa[7]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Konin. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy OK VII”[8]. Do sierpnia 1939 roku był zatrudniony w majątku Dębowice (gmina Drzewce), należącym do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego oraz publikował w „Gazecie Rolniczej”, „Życiu Rolniczym” i „Przeglądzie Organizacji”. W 1938 roku w Warszawie wydał pracę „Badania wykresowe nad organizacją pracy w gospodarstwach wiejskich”[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Suliński, Żandarmeria DOK IV ..., s. 16-19. Danuta Poźniakowska-Hanak, Żandarmeria Polowa i Wojskowa w latach 1918-1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 roku, s. 128-129.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 401, 920.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 292.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1053, 1064.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 29 z 25 marca 1924 roku, s. 146. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1234, 1246, 1395.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 353.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 908.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 364, 996.
- ↑ Tadeusz Tomaszewski, Podniesienie wydajności pracy przy braku rąk roboczych i sprzężaju, „Gazeta Rolnicza” nr 32 z 11 sierpnia 1939 roku, s. 752-754.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Jan Suliński, Żandarmeria DOK IV - Łódź w latach 1919-1939, Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, Mińsk Mazowiecki 2014, ISBN 978-83-63700-08-9.