Taisa (Karcowa)
| Tatjana Karcowa | |
| Mniszka | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1896 |
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1995 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
17 grudnia 1976 |
Taisa, imię świeckie Tatjana Jurjewna Karcowa (ur. 29 maja 1896 w Dowspudzie, zm. 12 stycznia 1995 w Bussy-en-Othe) – rosyjska mniszka prawosławna, hagiograf i ikonograf, autorka zarysu historii monastycyzmu żeńskiego w Rosyjskim Kościele Prawosławnym.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką dyplomaty rosyjskiego Jurija Karcowa i jego żony Sofii zd. Kristafowicz. W dzieciństwie straciła matkę i wychowywała się w majątku rodziny z jej strony w Łopasnej pod Moskwą. Ukończyła w 1916 Aleksandrowski Instytut Szlachetnie Urodzonych Panien[1]. Po rewolucji październikowej emigrowała do Niemiec[1]. W Bawarii pracowała jako guwernantka dzieci księcia Lichtenberskiego[2]. Następnie wyjechała do Francji, gdzie zamieszkała najwcześniej w 1924, według innych źródeł - dopiero na początku lat 30. Żyła w Paryżu, a następnie w Nicei[1].
W latach II wojny światowej wstąpiła do skitu Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Moisenay-le-Grand. W 1946 złożyła śluby mnisze w riasofor przed archimandrytą Kasjanem (Biezobrazowem), przyjmując imię zakonne Taisa. W 1952 za zgodą egzarchy zachodnioeuropejskiego Włodzimierza (który był jej duchowym opiekunem[2]) przeniosła się do monasteru Opieki Matki Bożej w Bussy-en-Othe[1].
W monasterze pracowała nad spisaniem zbioru żywotów świętych rosyjskich, który w 1983 wydał monaster Trójcy Świętej w Jordanville. Jest również autorką zarysu historii rosyjskiego monastycyzmu żeńskiego (Русское православное женское монашество XVII-XX вв.: К 1000-летию Православия на Руси) wydanego w 1986. Spisała wspomnienia, pisała także opowiadania, w których przedstawiała życie rosyjskiej diaspory w Nicei[2]. Wykonała dekorację malarską w głównym soborze monasteru Wniebowstąpienia Pańskiego na Górze Oliwnej w Jerozolimie[3].
Wieczyste śluby mnisze złożyła 17 grudnia 1976 na ręce swojego ojca duchownego, archimandryty Hioba (Nikitina); zachowała dotychczasowe imię. Do końca życia przebywała w monasterze w Bussy-en-Othe, tam zmarła i została pochowana[1].
Jej siostra Jelena, po mężu Koncewicz, była prawosławną publicystką i rosyjską działaczką emigracyjną[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Монахиня Таисия
- ↑ a b c ТАИСИЯ (Карцова Татьяна Юрьевна). [zarchiwizowane z tego adresu]. (ros.).
- ↑ Елеонский женский монастырь
- ↑ Концевич Елена Юрьевна